5 Jagód, Których Posadzenia żałowałem. Rosnące Doświadczenie, Zalety I Wady. Zdjęcie

2023 Autor: Ava Durham | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-08-25 07:52

Jako zapalony ogrodnik uwielbiam eksperymentować z różnymi materiałami do sadzenia. Wiele roślin przeszło przez moje ręce przez lata ogrodnictwa. Część z nich na stałe zagościła w moim ogrodzie i nie przestaje zachwycać z roku na rok. Druga część jest neutralna: w zasadzie nieźle, ale poszukiwanie najlepszego trwa. I niestety nie ominęła mnie taka kategoria gatunków i odmian roślin, których sadzenia w końcu żałowałem. W tym artykule chciałbym porozmawiać o jagodach, które mnie rozczarowały. Ponieważ jednak rośliny te mają również pozytywne strony, postaram się być obiektywny i opisać ich zalety i wady. Być może niektórzy czytelnicy uznają te rośliny za bardziej odpowiednie niż ja - przeważą ich pozytywne cechy.

1. Białe truskawki

W tym przypadku padłem ofiarą mojej miłości do niestandardowych, oryginalnych roślin. Uwiódł mnie piękny obrazek z wyjątkowymi jagodami „truskawkowo-albinosa” i nawet o smaku ananasa kupiłam kilka sadzonek o białych owocach „truskawki” odmiany „Pineberry”. Cena krzewów była gryząca, ale byłem pewien, że ciekawość była tego warta.

Udało mi się skosztować pierwszych jagód w pierwszym roku po posadzeniu. Na szczęście okazało się, że nie jest to przekwalifikowanie ani oszustwo, a jagody dojrzewały śnieżnobiałe z jasnoczerwonymi pestkami i wyglądały naprawdę wyjątkowo i apetycznie. W szczytowym momencie dojrzewania główne tło stało się lekko różowe, ale truskawki nadal miały bardzo egzotyczny wygląd.

Wady białych truskawek

Jeśli chodzi o smak, wydał mi się niejednoznaczny. Producenci materiału sadzeniowego nie oszukali i nazwa „ananasowa truskawka” była uzasadniona. W rzeczywistości miąższ smakował jak ananas. Ale jednocześnie tej „truskawki” nie można było nazwać słodką, gdyż była w niej wyraźna kwaskowatość. I w zasadzie nie można go też nazwać „truskawką” - nie posiadał on tak ukochanego przez wielu klasycznego smaku i aromatu truskawek ogrodowych. Jak na mój gust, choć była to bardzo przyjemna jagoda, to wcale nie była ta truskawka, od której nie sposób się oderwać.

Inną wadą truskawek Pineberry jest niski plon. W porównaniu z jednymi z najbardziej urodzajnych czerwonych truskawek była po prostu śmieszna. I wreszcie trzeci minus to mały rozmiar jagód (1,5-2,5 grama), które wyglądają dość okruchy, szczególnie na tle wielkoowocowych truskawek ogrodowych. W tym samym czasie jej krzewy również wydają się słabe ze względu na niski wzrost i małe liście. Dlatego po kilku latach zastąpiłem tę egzotyczną truskawkę bardziej produktywnymi i wielkoowocowymi odmianami.

Ale jeśli na miejscu jest dużo miejsca, całkiem możliwe jest trzymanie kilku albinosów truskawek, ku zaskoczeniu gości i sąsiadów. Ale to nie moja opcja. Chciałbym również zauważyć, że w tej chwili istnieją inne odmiany białych truskawek, na przykład „White Swede” lub „Anablanca”. Być może odnoszą większe sukcesy, ale na pewno nie będę już zaczynał odmiany Pineberry.

2. Hybryda porzeczkowo-agrestowa

Chciałabym od razu zarezerwować, że najpopularniejsza hybryda porzeczek i agrestu "Yoshta" to jedna z moich ulubionych jagód. Podoba mi się jeszcze bardziej niż agrest, ponieważ ma minimalną kwasowość i bardzo przyjemny smak. Ale Yoshta nie jest jedyną hybrydą tych roślin.

Na rynku jest jeszcze jeden „oszust” bez dokładnej nazwy odmiany, który jest sprzedawany pod nazwą „hybryda porzeczkowo-agrestowa”. Okazało się, że ta dziwna roślina powstała z powodu nieuczciwości sprzedawcy sadzonek. Podobny krzew sprzedał jako rodzaj agrestu bezkolcowego o fikcyjnej nazwie „Miód”.

Wady hybrydy porzeczkowo-agrestowej

W pierwszym roku po posadzeniu roślina bardzo mnie ucieszyła swoim niezwykle silnym wzrostem, aw ciągu jednego sezonu gałąź zamieniła się w bujny i potężny wysoki krzew. W następnym roku czekałem na owocnikowanie i zanotowałem skąpe zbiory, zwłaszcza w odniesieniu do takiej wegetatywnej siły krzewu - dosłownie kilka jagód.

Czekałem na dojrzewanie bardzo długo, w porównaniu do innych odmian porzeczek i agrestu, ale dopóki nie zbliżałem się do krzaka, jagody pozostawały „dębowe”. Ze względu na eksperyment próbowałem nawet jednej twardej jagody, ale z powodu kwasu nie można jej było zjeść.

Kiedy w końcu czekałem na pełną dojrzałość, wynik nie zadowalał mnie - kwaskowatość bez najmniejszej nuty słodyczy, wielkość dużej porzeczki, kolor ten sam ciemny, kształt jednych jagód okrągły, a innych lekko wydłużony. Chcę również zauważyć, że ta dziwna hybryda wyróżniała się zdolnością do przyciągania wielu szkodników.

Oczywiście taka ciekawostka została usunięta z terenu po pierwszych zbiorach. Drugi raz zetknąłem się z tym „cudem selekcji” na daczy mojej teściowej. Roślina została im sprzedana jako hybryda porzeczkowo-agrestowa bez określenia odmiany i ten sam obraz - potężny krzew, garść kwaśnych jagód i liści dotkniętych szkodnikami.

Prawdopodobnie nigdy nie dowiemy się, kto był autorem tej nieudanej odmiany, ale jest absolutnie pewne, że podobała się pozbawionym skrupułów sprzedawcom - szybki wzrost, doskonała prezentacja i możliwość zdobycia dużej ilości materiału sadzeniowego. Następnie można to uznać za wszystko - nawet dla porzeczek, nawet dla agrestu, nawet dla ich hybrydy. Uważaj i nie kupuj sadzonek na rynkach, ponieważ ta roślina jest tam dystrybuowana. Ta jagoda nie ma żadnych zalet.

3. Jagoda Goji lub pospolita Dereza

Kiedyś przyjaciel poczęstował mnie suszonymi jagodami, które wyglądały jak berberys. A były to bardzo legendarne jagody goji, o których plotka rozeszła się po całym Internecie. Bardzo podobał mi się ten suszony owoc, dość słodki z lekką przyjemną goryczką. Wkrótce kupiłem paczkę suszonych jagód w pobliskim supermarkecie, aby przekonać się, jak działają na moje zdrowie.

Nie wiem, czy był to skutek autohipnozy, czy rzeczywiście goji ma taki efekt, ale podczas ich przyjmowania wyraźnie poczułem radość i przypływ siły. Tak więc w jagodach goji absolutnie wszystko pasowało: skład, wpływ na samopoczucie i smak. Tylko wygórowana cena była nieodpowiednia. Kilka razy trafiłem na nasiona jagód goji na sprzedaż, ale postanowiłem zrobić to łatwiej - wyjąłem nasiona z kilku suszonych jagód i je zasiałem.

Uprawa goji z nasion okazała się nie trudniejsza niż uprawa sadzonek pomidorów. Nasiona kiełkowały szybko, sadzonki były obfite i rozwijały się na naszych oczach. W połowie maja zasadziłem wyhodowane krzewy goji w ogrodzie na stałe. Odległość między krzakami wynosiła około metra. Pierwsze owocowanie było już w następnym sezonie, ale zbiór obejmował tylko kilka jagód.

Wady jagód goji

W tej chwili moje jagody goji mają 5 lat. Są to ogromne krzewy o długości ponad dwóch metrów, ale ich plon pozostawia wiele do życzenia. I oczywiście nie można go porównać z naszymi lokalnymi jagodami, takimi jak porzeczki czy agrest.

Jem jagody goji wyhodowane na mojej stronie zarówno świeże, jak i suszone, i nie smakują gorzej niż importowane. Ale nie wiadomo, czy zawierają wszystkie składniki odżywcze, które otrzymują w swojej ojczyźnie. Uważa się, że rośliny lecznicze są najbardziej skuteczne tylko wtedy, gdy są zbierane w ich naturalnym środowisku.

Co do goji to mogę powiedzieć, że gdybym wiedział o wynikach, to na pewno nie zasadziłbym tego krzewu, przede wszystkim ze względu na niski plon. Ale goji ma również inne problemy, na przykład niską zimotrwalosc. Część krzewów posadziłem w swojej daczy, a część w miejskim ogrodzie w pobliżu prywatnego domu. Niestety, goji posadzone poza miastem całkowicie zamarzło już pierwszej zimy. Więc ta roślina również nie jest bardzo odporna na środkowym pasie. I nie polecałbym im zajmowania miejsca w ogrodzie.

4. Maliny czarne

Ta jagoda rośnie w rodzicielskim ogrodzie odkąd pamiętam. Krzew trafił do rodziców pod nazwą ezhemalin (hybryda malin i jeżyn), ale między sobą zawsze nazywaliśmy go jeżyną ze względu na czarny kolor jagód. W rzeczywistości, jak się później dowiedziałem, była to malina czarna (Rúbus idáeus) lub malina podobna do jeżyny. Teraz możemy tylko zgadywać, jaka jest odmiana, ale w zasadzie większość jej odmian jest do siebie podobna.

Ta roślina ma jasne fioletowe pędy i wiele małych cierni, liście są podobne do maliny, ale ciemniejsze, nieco inny kształt i mniejsze. Jagody są charakterystycznym pestkowcem, ale są około 2-3 razy mniejsze od przeciętnej maliny, mają kolor ciemnofioletowy, prawie czarny.

Szczerze mówiąc, najpierw warto zwrócić uwagę na niezaprzeczalne zalety tej jagody. Po pierwsze, maliny czarne mają niesamowity smak - są dużo ciekawsze niż maliny, a także o rząd wielkości słodsze i bogatsze niż większość odmian jeżyny na środkowym pasie.

Krzewy dają bardzo wysoką wydajność, więc jako dzieci dosłownie zmęczyliśmy się jedzeniem i zbieraniem. Kompoty z czarnej maliny okazały się niesamowicie smaczne i bardzo piękny nasycony kolor, ale na dżem był raczej wytrawny. Większość plonów jadano na surowo, ponieważ trudno było się od nich oderwać.

Wady malin czarnych

A jednak, kiedy dostałem własną działkę, nie zabrałem „ezhemaliny” do mojego ogrodu. Jego najważniejszą wadą jest nieposkromiona chęć pełzania. W przeciwieństwie do malin czerwonych, maliny czarne są rozproszone nie tylko przez kłącza. Roślina ma długie, łukowato wygięte pędy o długości do 3 metrów, których wierzchołki wyginają się do ziemi, natychmiast zapuszczają korzenie, tworząc nowy krzew.

Ograniczenia w miejscu wzrostu nie uratują sytuacji, ponieważ jej długie rzęsy mogą z łatwością przeskoczyć przez każde ogrodzenie. Tak więc czarne maliny tworzą gęste, nieprzeniknione zarośla dosłownie na naszych oczach, zdobywając nowe terytoria.

Drugą istotną wadą są ciernie (ciernie), których na łodygach jest bardzo dużo. Zbieranie takiej „jeżyny” jest bardzo trudne do uniknięcia zranienia, a patrzenie na swoje ręce po zbiorach może być przerażające. Ale jagody są oczywiście za małe w porównaniu z malinami i jeżynami.

Niemniej jednak głównym powodem jest zupełna „nieokiełznanie”, dlatego moim zdaniem na taką roślinę, pomimo wszystkich swoich zalet, nie ma miejsca w łatwym w pielęgnacji ogrodzie.

5. Cherry Bessey

Na zdjęciach reklamowych ta niezwykła wiśnia wygląda jak sen - niskie krzewy, dosłownie pokryte pysznymi jagodami o bogatym kolorze. Ale wielu sprzedawców materiału do sadzenia milczy na temat niektórych cech tej rośliny. W szczególności wiśnia Bessey nie jest dokładnie wiśnią, ale biologicznie jest tak zwaną „mikro-wiśnią”, która jest nieco bliższa śliwkom niż wiśniom. A jeśli przyjrzysz się uważnie, zauważysz, że jego owoce w rzeczywistości wyglądają bardziej jak małe śliwki.

Zewnętrznie krzewy wiśni Bessey w pierwszej połowie lata bardziej przypominają wierzbę niż drzewo owocowe. Na początku sezonu mają wąskie blaszki liściowe z lekkim srebrzystym nalotem, a następnie zielenieją. Krzewy mają nieco ponad metr wysokości, a gałęzie mają tendencję do opadania ku ziemi.

Jako roślina ozdobna nie mam żadnych zastrzeżeń do czereśni. Ma ładne ulistnienie, a wiosną bardzo pięknie i obficie kwitnie delikatnymi białymi kwiatami. Jesienią liście tego krzewu są jaskrawoczerwone, z jagodami również wygląda bardzo atrakcyjnie. Ponadto jagody nie kruszą się i mogą służyć jako dekoracja ogrodu nawet po pierwszych przymrozkach.

Wady wiśni Bessey

Ale kiedy przyszło do degustacji pysznie wyglądających owoców, to zawiodłem się. Jasne wiśnie okazały się kwaśne i cierpkie i nie można było ich jeść na świeżo. Jest informacja, że z tych owoców uzyskuje się wspaniałe kompoty i wino. Ale na zimę nie zamykamy kompotów, a na lato jest wystarczająco dużo innych owoców i jagód, zwłaszcza, że późno dojrzewa.

Co więcej, z biegiem czasu wiśnia Bessey wykazała kolejną wadę. Podobnie jak jego najbliżsi krewniacy - wiśnie i śliwki - również to drzewo okazało się podatne na przerost. Zaczęła wypuszczać pędy tu i ówdzie w znacznych odległościach od buszu. Plon w moim przypadku okazał się średni, ponieważ ta wiśnia wymaga zapylacza, a przy zwykłych wiśniach najprawdopodobniej nie została zapylona.

O ile mi wiadomo, wiśnia Bessey ma też zwolenników lubiących niezwykły smak jej owoców. Dlatego nie będę kategorycznie zniechęcać ogrodników, którzy chcą ją sadzić, do przeprowadzenia własnego eksperymentu z tą niezwykłą wiśnią. Ale ponieważ staram się unikać roślin, które dają pędy jak najwięcej, a smak wiśni nie jest dla każdego, postanowiliśmy pożegnać się z tą rośliną w naszym ogrodzie.