Orzech Mandżurski W Ich Letnim Domku. Sadzenie, Pielęgnacja, Uprawa. Zdjęcie

2023 Autor: Ava Durham | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-05-24 11:58

Potężne orzechy włoskie niejednokrotnie zapewniały podróżnym ochronę i pożywienie, za co ludzie z miłością nazywali je królem orzechów. Piękne drzewa liściaste z rodziny orzechów włoskich są reprezentowane przez orzechy włoskie i są rozmieszczone w południowych regionach Federacji Rosyjskiej i WNP. Ich nasadzenia zdobią pobocza dróg i towarzyszą podróżnym podczas długich podróży, niektórzy przedstawiciele rosną na dziedzińcach sypialni w miastach i oczywiście są w każdym wiejskim domu. Jednak obszar dystrybucji orzecha włoskiego jest ograniczony do regionu południowego, a powtarzające się próby promocji kultury na północy zakończyły się niepowodzeniem.

Ale dla miłośników orzechów w zimnych regionach północno-zachodnich jest wyjście. Możesz wyhodować nie orzech, ale orzech mandżurski, który ma te same właściwości i owoce, ale wyróżnia się wysoką mrozoodpornością. Przedłużające się 30 i krótsze mrozy 45 stopni nie niszczą dojrzałych drzew.

Zadowolony:

• Obszar dystrybucji orzecha mandżurskiego
• Biologiczny opis orzecha mandżurskiego
• Pozytywne właściwości orzecha mandżurskiego
• Użyj w dekoracji witryny
• Jak wyhodować orzech mandżurski w domu
• Pielęgnacja orzechów mandżurskich
• Formacja korony

Obszar dystrybucji orzecha mandżurskiego

Naturalny obszar występowania orzecha mandżurskiego znajduje się na Dalekim Wschodzie, w północnych Chinach i na Półwyspie Koreańskim. Rośnie głównie w mieszanych lasach dębowo-klonowych, preferując sąsiedztwo modrzewia, sosny, cedru i innych gatunków iglastych.

Orzech mandżurski w formie uprawnej rośnie i zbiera plony na Wyspach Sołowieckich, w Leningradzie, Wołogdzie, Moskwie i innych regionach Rosji.

Biologiczny opis orzecha mandżurskiego

Orzech mandżurski ma podobny wygląd do orzecha włoskiego, ale ma również charakterystyczne cechy. Blaszka liściowa jest również złożona, pierzasta, ale większa niż orzecha włoskiego, dorasta do 1 m długości, zawiera 7-19 mniejszych liści (10-20 cm długości), ząbkowanych wzdłuż krawędzi, ze spiczastym końcem.

Orzechy znajdują się na gałęziach po 2-7 kawałków, mniejszych niż orzechy włoskie, z bardzo gęstą skorupą, owalną na jednym końcu. Młoda kora jest jasnoszara, gładka, z wiekiem ciemnieje i miejscami staje się czarna. Podczas sadzenia sadzonek tworzy pierwsze zbiory w 4 roku, a z nasionami - w 7-8. Rośnie bardzo szybko przez pierwsze 20-30 lat. Roczny wzrost, zwłaszcza we wczesnych latach, dochodzi do 2 metrów.

Orzech mandżurski to roślina jednopienna, która tworzy osobno kwiaty męskie i żeńskie. Męskie w postaci długich czarnych kolczyków kwitną jednocześnie z otwarciem pąków. Samica, reprezentowana przez grona o małych kwiatach. Zapylane przez wiatr. Kwitnienie występuje w okresie od kwietnia do maja. Zbiory orzechów mandżurskich powstają w ciągu 1-2 lat. Przy żółknięciu liści owoce nadają się do zbioru (2-3 dekada września).

Pozytywne właściwości orzecha mandżurskiego

• Jądra zawierające ponad 50% tłuszczu są używane do świeżej żywności.
• Z zielonych orzechów (na początku czerwca) o mlecznej dojrzałości (2-3 cm wielkości) przygotowuje się bardzo smaczny, leczniczy dżem.
• Odwar z liści zebranych w okresie kwitnienia stosuje się przy chorobach przewodu pokarmowego, luźnych dziąsłach, skazie wysiękowej.
• Na rany nakłada się świeże liście, aby zapobiec próchnicy. Stosowany w leczeniu furunculosis.
• Aby wyleczyć grzyby na stopach (a nawet paznokciach), liść jest parzony jak herbata. Po schłodzeniu stopy są trzymane w roztworze przez 20-30 minut. Zabieg wykonywany jest w ciągu 7-10 dni.
• Odwar z liści poprawia jakość włosów (przyspiesza wzrost, przywraca połysk, eliminuje łupież).
• Dobrze oczyszcza powietrze z kurzu. Roślina zawiera substancję bakteriobójczą juglon (zapach jodu), która dezynfekuje powietrze z patogenów.

Użyj w dekoracji witryny

Orzech mandżurski - osiąga wysokość 10-25 m, znany jest ze smukłości uformowanego pnia i szeroko rozłożystej korony. W rejonach północnych może rosnąć w postaci krzewu iw tej formie również owocować. Orzech mandżurski to jedna z najszybciej rosnących roślin ozdobnych.

Dzięki swojej ozdobnej, liściastej koronie orzech idealnie wpasowuje się w każdy krajobraz. Skuteczny przy kształtowaniu krajobrazu letniego domku, zarówno na obwodzie, jak iw jednej zamkniętej przestrzeni. Liście orzechów wydzielają fitoncydy, które rozpraszają komary, więc leszczyna jest wspaniałym pomocnikiem przy dekorowaniu miejsca odpoczynku. Szczególną estetyką wyróżniają się nasadzenia łączone z drzewami iglastymi, które zdobią skoszone obszary trawników zielonymi zasłonami.

Jak wyhodować orzech mandżurski w domu

Orzech mandżurski to kultura kochająca światło, która nie boi się wiatrów, ale jest wrażliwa na suszę. Propagowane przez owoce i gotowe sadzonki. Możesz kupić sadzonki w organizacjach handlowych, które sprzedają materiał do sadzenia. Nie jest pożądane kupowanie sadzonek od przypadkowych sprzedawców.

Rozmnażanie przez sadzonki

Sadzonki orzecha włoskiego są trudne do tolerowania przeszczepów. Dlatego decydując się na rozmnażanie kultury w sposób wegetatywny - sadząc sadzonki, należy od razu znaleźć odpowiednie miejsce. Orzechy należą do upraw, które lubią rosnąć z otwartymi głowami. Dlatego miejsce powinno być słoneczne, a nie ocienione wysokimi drzewami. Orzech dobrze rośnie w niskich miejscach, ale gleba musi być żyzna. Ze względu na głęboko penetrujący system korzeniowy z dużym rozgałęzionym korzeniem sadzonki należy sadzić z dala od budynków. Jeśli sadzi się kilka drzew w rzędzie, otwory na sadzonki planuje się na 10-12 m.

Sadzonki można sadzić we wrześniu lub kwietniu. Przygotowujemy dół do sadzenia o głębokości co najmniej 80-100 cm i objętości równej systemowi korzeniowemu sadzonki. Na dnie wykopu kładziemy drenaż, pod którym można użyć łamanej cegły, tłucznia i innego materiału. Wypełniamy warstwę gleby pokrywającą drenaż i część dołu sadzenia.

Jeśli gleba jest zubożona w składniki odżywcze lub gęstą glinę, przygotuj mieszankę do sadzenia. Górną warstwę gleby dołu do sadzenia miesza się z próchnicą, darnią i piaskiem w odpowiednich częściach 4: 2: 2: 1. Dodaj 20-40 g / studzienkę superfosfatu i nawozu potasowego. Zamiast nawozów potasowych można dodać szklankę popiołu drzewnego. Przygotowaną mieszaninę dobrze wymieszaj.

Badamy sadzonkę (1-2 lata), skracamy centralny korzeń. Ustawiamy go na środku otworu i natychmiast przywiązujemy do kołka. Uzupełniamy mieszankę częściowo glebową, ostrożnie napełniamy wiadro wody i po wchłonięciu dodajemy resztę gleby, miażdżąc ją wokół pnia. Dodaj kolejne 0,5-1,0 wiadra wody. Glebę wokół pnia mulczujemy torfem, trocinami (nie iglastymi), dojrzałym kompostem, zdrowymi liśćmi.

Na zimę izolujemy sadzonki, ponieważ w młodym wieku końce gałęzi mogą zamarznąć. W celu ocieplenia owijamy pień i dolne gałęzie płótnem lub włókniną i chronimy je siatką przed gryzoniami. Wbijamy sieć w ziemię i depczemy ją. Zimą po opadach śniegu zabieg powtarza się, aby myszy przypominające gryzonie nie wykonywały ruchów na świeżym śniegu.

Rozmnażanie nasion

Gdy orzech jest rozmnażany przez nasiona, pozytywne cechy drzewa rodzicielskiego nie zawsze są przenoszone na nową roślinę. Do rozmnażania przez nasiona orzechy są używane 1-2 lata temu. Począwszy od 3 roku przechowywania kiełkowanie nasion gwałtownie spada. Nasiona można wysiewać wiosną i jesienią. Bardziej wskazane jest sadzenie orzechów zimą. W tym przypadku stratyfikacja nie jest potrzebna, a sadzonki pojawiają się znacznie wcześniej niż podczas sadzenia wiosennego.

Do sadzenia nasion leszczyny wybieramy dobrze przepuszczalny żyzny obszar, dokładnie podlewamy, formujemy grządkę. Orzech nie toleruje kwaśnych gleb, dlatego dodajemy 2-3 szklanki popiołu drzewnego na 1 m2. m i wykopany na głębokość 10-15 cm Wykonujemy otwory o głębokości 6-8 cm w odległości 8-10 cm Nakrętki przeznaczone do sadzenia zanurzamy w nafcie od wszechobecnych myszy i innych gryzoni i wbijamy w otwory na krawędzi. Wypełniamy go ziemią i ściółką na wierzchu dowolnymi materiałami, aby zachować wilgoć. W warunkach naturalnych owoce orzecha włoskiego ulegają rozwarstwieniu, a wiosną pojawiają się silne pędy.

Sadzonki można natychmiast przesadzić na stałą roślinę, po uszczypnięciu centralnego korzenia palowego. Można ją pozostawić na miejscu w pierwszym roku i posadzić na stałe jesienią w sierpniu, nie zapominając o skróceniu korzenia centralnego. Ta operacja stymuluje wzrost kultury. Podczas przesadzania kiełkującego orzecha lub sadzonki należy natychmiast określić jego stałe miejsce.

Pielęgnacja orzechów mandżurskich

Podczas przesadzania na stałe sadzonki lub dojrzałej sadzonki staraj się zachować pierwotne położenie młodej rośliny w stosunku do części świata, co pozwoli jej szybciej się zakorzenić. Orzech jest rośliną kochającą wilgoć i dlatego gleba musi być stale wilgotna przez pierwszy rok.

Podlewanie odbywa się 2-3 razy w miesiącu bez zalewania gleby. Od 2-3 lat zmniejszamy częstotliwość podlewania do 5-7 razy, aw kolejnych latach w sezonie letnim podlewamy 1 raz w miesiącu. Po podlaniu musimy poluzować glebę, niszcząc jednocześnie chwasty i ściółkę. W 4 roku drzewo kwitnie i może dać pierwsze zbiory.

W całym tym okresie pielęgnacja młodych drzewek obejmuje nawożenie nawozami fosforowo-potasowymi, które stosuje się raz w sezonie wegetacyjnym, lepiej w okresie owocowania (czerwiec). Możesz karmić tylko superfosfatem, ale pamiętaj, aby dodać szklankę popiołu drzewnego, która zawiera duży zestaw makro- i mikroelementów niezbędnych do normalnego rozwoju kultury.

Drzewa wymagają corocznego kopania na skraju korony. Dojrzałe drzewa tolerują krótkotrwałą suszę i czasowe zalanie systemu korzeniowego. Aby chronić młode drzewka przed poparzeniem słonecznym, nie zapomnij o regularnym wybielaniu pnia i gałęzi szkieletowych zaprawą wapienną z dodatkiem gliny i kleju. Z zastrzeżeniem technologii rolniczej, drzewa praktycznie nie są dotknięte chorobami i szkodnikami.

Formacja korony

Terminowe i jakościowe przycinanie koron jest jednym z najważniejszych zadań związanych z drzewem orzechowym. Zasadniczo orzech mandżurski nie wymaga sztucznego formowania korony. Kształtuje się. W tym przypadku tylko przycinanie sanitarne przeprowadza się wczesną wiosną lub w okresie spoczynku zimowego, wycinając wysuszone, wyrastające do wewnątrz krzywizny. Ale gdy rośnie na małym obszarze, potrzebna jest interwencja właściciela. Wynika to przede wszystkim z wielkości wolnego obszaru na tym terenie, innych upraw rosnących obok orzecha włoskiego.

W razie potrzeby formowanie korony rozpoczyna się od drugiego roku życia orzecha i można je przeprowadzić o dowolnej porze roku. Orzech mandżurski można kształtować:

• jak rozłożyste drzewo z krótką łodygą,
• jak drzewo jednopniowe o kulistym kształcie korony,
• jak krzak z kilkoma głównymi pniami.

Aby uformować rozłożyste drzewo w młodej sadzonce, pozostaje jeden najbardziej rozwinięty centralny pęd, który uformuje się jak pień o wysokości do 50-80 cm. W przyszłym pniu wszystkie pąki są usuwane. Następnie główne gałęzie szkieletu są umieszczane wokół pnia w tej samej odległości od siebie.

Każda gałąź szkieletu powinna mieć duży kąt odejścia od pnia. Rezultatem jest rozległe drzewo z silnymi gałęziami szkieletu, centralnym przewodnikiem i dużym zacienionym obszarem. Wyższy szkielet szkieletowy na przewodniku centralnym jest przycięty do pąka bocznego. Korona ogranicza jej wzrost w górę, a odchylenie gałęzi szkieletu na bok pozwala słońcu wniknąć w koronę.

Jeśli obszar stanowiska jest niewielki i nie pozwala na uformowanie się rozłożystego drzewa, ze względu na zacienienie pobliskich innych gatunków roślin, można nadać drzewu koronę jednopłaciową w kształcie dłoni. W tym celu izoluje się jeden pień, który tworzy się na wysokości co najmniej 1,5-2,0 m, usuwając na nim wszystkie boczne pąki. Powyżej znajdują się szkieletowe gałęzie, które swobodnie tworzą ażurową koronę, która nie zasłania rosnących w pobliżu roślin.

Można go również pokroić w kształt kuli w kilku krokach. Drzewo przypomina palmę z „chwostem” gałęzi na szczycie. Kształt kuli uzyskuje się poprzez skrócenie dolnych gałęzi o 2/3 długości. Do środka przyszłej piłki długość przycinania jest stopniowo zmniejszana do 1/3, a następnie w kolejności malejącej - do wierzchołka korony. Druga opcja jest bardziej ekonomiczna, ponieważ nie przesłania innych roślin.

Krzaczasty kształt jest bardziej odpowiedni do sadzenia na obwodzie stanowiska. Powstaje krzew z kilkoma pniami, którego gałęzie szkieletowe zaczynają się 40-50 cm od ziemi. Jest to szczególnie wygodne, jeśli z jakiegoś powodu korona umiera. Z korzenia wyrosną młode pędy, a roślinę można zreformować, nadając nowej roślinie pożądany kształt korony.