Berry Deeringia Jest Rzadką Rzadkością W Pomieszczeniach. Opieka Domowa. Zdjęcie

2023 Autor: Ava Durham | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-05-24 11:58

Piękne australijskie jelenie są dziś uważane za rzadkie kultury. Ani delikatne pędy, ani jasne liście, ani niezwykłe owocowanie nie przywróciły tej popularnej niegdyś rośliny na listy najlepszych upraw. Ale jeśli chodzi o możliwości znoszenia nie najjaśniejszego oświetlenia i dekorowania pomieszczeń, które nie są najbardziej odpowiednie do uprawy roślin, deeringia nie mają sobie równych. Jest to bezpretensjonalna i odporna roślina, której warto szukać.

Rzadka niestandardowa winorośl

Deeringia to jedna z najbardziej „nieuchwytnych” roślin domowych. Zaraz po przywiezieniu do Europy uznano go za jeden z najbardziej obiecujących gatunków, kulturę idealną do odkrywania roślin i ich rozmnażania. Ale dziś deeringia jest bardziej powszechna na listach katalogów niż na półkach lub w katalogach. I to nie jest do końca sprawiedliwe: wyjątkowe wiecznie zielone piękno może zaskoczyć niezwykłym owocowaniem i jasną zielenią oraz wyborem formy wzrostu. Trawa, lekka i bujna zieleń ładnie kontrastuje z większością winorośli i krzewów w pomieszczeniach.

Istnieje wiele nieporozumień z nazwami deeringia. Nasza roślina, zarówno w katalogach, jak iw życiu codziennym, jest często określana jako „deerginia”, chociaż botaniczna nazwa rośliny to deeringia. Obie nazwy mogą być używane jako synonimy, chociaż niejasność dotycząca rozmieszczenia sylab wynika najprawdopodobniej z błędu ortograficznego we wczesnych katalogach.

Deeringia w kulturze pokoju jest reprezentowany przez jeden i tylko gatunków - amaranthoid deeringia (amaranthoides Deeringia nazwa berry- deeringia łożyskowych (Deeringia baccata) jest jeszcze bardziej popularny, co wyraźnie wskazuje na główną cechę rośliny). Przedstawiciel rodziny Amaranth ma znacznie gorszą popularność niż najczęstsze rośliny, ale może również pochwalić się specjalnym efektem dekoracyjnym. Deeringia - australijskie endemity, naturalnie występujące w suchym klimacie subtropikalnym i nie tracą swoich „nawyków” i rozmiarów w kulturze wewnętrznej.

Jest to zimozielony krzew o cienkich opadających pędach, które można sklasyfikować jako zwarte winorośle lub półliany. Cienkie i elastyczne gałązki, które w naturze mogą rozciągać się do 6 m, aw kulturze pokojowej ograniczonej do 1-2 metrów, tworzą bujną koronę, praktycznie ukrytą pod gęsto osadzonymi owalnymi liśćmi średniej wielkości ze spiczastym końcem. Długość liści nie przekracza 4 cm, krawędź jest solidna. Deeringia charakteryzuje się bardzo pięknym nasyconym średnio zielonym zimnym kolorem. W sprzedaży to jagodowe piękno można znaleźć w różnorodnej formie. Biała obwódka na liściach tylko podkreśla szczególne piękno zieleni. Matowa faktura liści pozostaje nienazwaną cechą zarówno form dekoracyjnych, jak i rośliny bazowej, co nadaje jej niebieskawy efekt. Liście są cienkie i lekkie, z widocznymi żyłkami, świeże i „trawiaste” z wyglądu.

Trudno nazwać kwitnienie deeringii spektakularnym, poprzedza tylko jasne owocowanie, ale linie kwiatostanów są bardzo piękne. Gęste, długie kwiatostany w kształcie kolców są zbierane w złożone wiechy po 2-5 sztuk, wygięte łukowato, wydają się być biczami lub wężami, nadając całej roślinie wygląd graficzny. Kwiaty jelenia wydają się nieśmiało zerkać, nadając „patykom” kwiatostanów delikatną staranność. Na piękne pręciki zwraca uwagę zielonkawy kolor kwiatów na dość krótkich pręcikach, łączący się z osią kwiatostanów. Ale deeringia osiąga szczyt dekoracyjności, gdy kwiaty zostają zastąpione zaokrąglonymi czerwonymi jagodami. Jagody w luźnym chwostu wyglądają szczególnie efektownie, mieniąc się jak koraliki w drogocennej dekoracji. Zewnętrznie sadzonki przypominają czerwoną porzeczkę i kawę.

Deeringia to wizualnie lekka i świeża roślina. Ożywia zwykłe klasyczne akcenty we wnętrzu i urozmaica kolekcje. Mimo całej swojej masywności ta półliana wygląda jak elegancki i rewitalizujący mały cud ogrodowy. Deeringia świetnie spisuje się, tworząc efekt tonięcia w zieleni bez zniekształcania przestrzeni. Możliwość formowania pozwala na zastosowanie rośliny w pomieszczeniach o dowolnej wielkości. W przypadku braku środków przycinających lub prowadzących, roślina może być odsłonięta od dołu, pień gęstnieje i jakby się unosi. Deeringia z wiekiem tracą swoją zwartość i atrakcyjność. Jeśli roślina wygląda na niechlujną lub zaniedbaną, lepiej albo spróbować odmłodzić krzew przez kardynalne przycinanie, albo zastąpić stare okazy tymi wyhodowanymi z sadzonek.

Opieka nad jeleniami w domu

Wizualna lekkość w pełni odzwierciedla łatwość pielęgnacji: deeringia to bezpretensjonalna i odporna liana, ale wymaga systematycznego podejścia i im piękniejsza jest pielęgnacja. Pożądane jest, aby zapewniła chłodne zimowanie. Ale poza tym deeringia, jeśli można je znaleźć, można polecić nawet początkującym hodowcom.

Oświetlenie dla jeleniowatych

Jagoda Deeringia jest rośliną tolerującą cień. Bujnie owocuje w jasnym, ale rozproszonym oświetleniu, ale też doskonale znosi zacienienie. Mocny odcień negatywnie wpływa na pędy, prowadzi do rozciągania i bladości, ale w półcieniu i we wnętrzu, w niewielkiej odległości od okna, roślina rozwija się bez widocznych uszkodzeń dekoracyjności. Zimą lepiej jest zwiększyć natężenie światła. Aby nie stracić atrakcyjności liści i uniknąć rozciągania pędów, lepiej przestawić deergyny na lżejsze miejsca. Roślinę można uzupełnić światłem, ale ponieważ deergynia nie należy do upraw najbardziej światłolubnych, zwykle nie potrzebuje takich środków.

Komfortowa temperatura

Deeringia amaranthoid bardzo dobrze znosi wahania temperatury. Rośnie zarówno w reżimach temperaturowych typowych dla salonów, jak iw chłodnych pomieszczeniach nie boi się krótkotrwałych trzasków zimna czy upałów. Roślina ujawni swój efekt dekoracyjny w okresie wiosenno-letnim zarówno w temperaturach od 18 do 25 stopni, jak iw wyższych dawkach. Zimą, w okresie spoczynku, jeśli deeringia nie jest uprawiana ze względu na obfite owocowanie, roślina nie musi stwarzać żadnych specjalnych warunków. Krzew zimuje równie dobrze zarówno w temperaturze pokojowej, jak iw chłodnym otoczeniu. Jeśli chcą odsłonić całe piękno krzewu, osiągnąć obfite kwitnienie i tworzenie jagód, to na okres zimowania lepiej zapewnić chłodną zawartość o średniej temperaturze około 15 stopni. Główna rzecz,tak, aby temperatury nie spadały poniżej 13 stopni (stabilna deeringia 14-15 stopni nie jest straszna).

Deeringia, w razie potrzeby, w ciepłym sezonie może być stosowana jako ogrodowa roślina doniczkowa, nawet sadzona w mieszanych kompozycjach. W ogrodzie roślinę należy chronić przed spadkiem temperatury do 10 stopni, przenosząc ją do wnętrza w chłodne dni. Deerginia świetnie czuje się również na balkonach. O każdej porze roku, nawet zimą, ważne jest, aby roślina zapewniała świeże powietrze i regularną wentylację. Deeringia nie boi się przeciągów.

Podlewanie Deeringia i wilgotność powietrza

Deeringia wymagają bardzo ostrożnego, delikatnego podlewania. Rośliny są wrażliwe na wilgoć, stagnację wody w dolnej części ziemnej śpiączki, dlatego po podlaniu woda jest natychmiast osuszana, a samo podlewanie jest obfite, ale częste. Roślina nie boi się suszy, ale długotrwałe lub całkowite wysychanie ziemnej śpiączki może prowadzić do częściowego zrzucania liści, zatrzymania wzrostu i utraty efektu dekoracyjnego. Dlatego deeringia należy zapewnić regularne podlewanie z kontrolą wysychania gleby, stałą lekką wilgotność. Zimą podlewanie jest ograniczone w zależności od szybkości wysychania podłoża, nieznacznie zmniejszając wilgotność w porównaniu z okresem letnim. Im wyższa temperatura powietrza, tym częściej i obficie roślina musi być podlewana. Jeśli jeleń zostanie wyniesiona na świeże powietrze, wymaga obfitszego podlewania.

W tym celu rośliny do nawadniania używają standardowej osiadłej wody o tej samej temperaturze co powietrze w pomieszczeniu.

Deeringia dobrze znosi nawet najgorętsze temperatury. Ale gdy tylko wskaźniki przekroczą 23-24 stopnie, roślina musi rozpocząć opryskiwanie. Dodatkowe opryskiwanie pomaga deeringiom radzić sobie zarówno z nadmiernym ciepłem, jak i suchym powietrzem podczas ogrzewania urządzeń. Instalacja nawilżaczy nie jest konieczna.

Wskazane jest regularne wycieranie liści rośliny z kurzu. Z częstotliwością mniej więcej raz w miesiącu przeprowadza się prysznic lub mycie (ale nie na etapie kwitnienia i owocowania, kiedy lepiej jest go czyścić ręcznie). W przypadku deeringii możesz użyć wzmacniaczy połysku liści.

Karmienie jeleniowatych

Nawozy dla tej rośliny są stosowane ze standardową częstotliwością. Dodatkowe karmienie będzie potrzebne w przypadku deeringii tylko w okresie aktywnego wzrostu, od marca do końca września, z częstotliwością około 1 raz na 2 tygodnie. Konieczne jest stopniowe przerywanie i wznawianie karmienia poprzez powolne zwiększanie i zmniejszanie częstotliwości zabiegów lub stosowanie zmniejszonych dawek nawozów ze standardową częstotliwością.

W przypadku jeleniowatych stosuje się kompletne nawozy złożone - uniwersalne mieszanki nawozowe, ponieważ wszystkie trzy podstawowe makroskładniki są jednakowo ważne dla tej uprawy i potrzeb w równych proporcjach.

Przycinanie i modelowanie jeleni

Deeringia, ze swoimi cienkimi pędami, może rosnąć jako półliana na podporach oraz jako rozległa krzaczasta roślina doniczkowa z pewnymi środkami formującymi. Zwykle po osiągnięciu wysokości 1 m roślina traci zwartość, blask i efekt dekoracyjny, dlatego jeśli nie planuje się przywiązania pędów do podpory, do programu pielęgnacyjnego należy wprowadzić przycinanie i kontrolowanie szczypania. Deergyny jest powstrzymywany przez ściskanie końcówek młodych gałęzi podczas całego aktywnego okresu wzrostu. Przycinanie w celu uzyskania bardziej zwartych i zgrabnych konturów przeprowadza się wiosną, po przesadzeniu.

Przeszczep i podłoże

Deeringia zwykle rozwijają się dość aktywnie i dla tych roślin w pierwszych latach preferowane jest coroczne przeszczepianie. Przeprowadza się go pod koniec lutego lub marca, kiedy zaczynają się pierwsze oznaki wzrostu. Tylko dorosłe osobniki i duże jelenie są przeszczepiane z częstotliwością 1 na 2 lata, ale wczesną wiosną nadal co roku przeprowadzają procedurę częściowej wymiany górnej warstwy podłoża w doniczkach.

Deeringia ma potężny system korzeniowy. Sama roślina, choć wizualnie lekka, wymaga wyboru dużych, o wysokości nieco większej niż szerokość, stabilnych pojemników. Podpora jest instalowana przed przeszczepem rośliny.

Deeringia można sadzić na dowolnym podłożu wysokiej jakości. Nadaje się zarówno na uniwersalną mieszankę glebową, jak i na podłoża do ozdobnych roślin liściastych. Najważniejsze jest to, że gleba jest luźna, pożywna i przepuszczalna. Podłoże dla rośliny można przygotować samodzielnie, mieszając ziemię darniową z piaskiem, torfem i glebą liściastą w stosunku 2: 1: 1: 1.

Podczas przesadzania rośliny lepiej nie niszczyć głównej ziemskiej śpiączki, usuwając tylko wolne i zanieczyszczone podłoże. Roślina jest przeładowywana, zachowując ten sam poziom pogłębienia. Na dnie doniczek do deeringii należy ułożyć wysoką warstwę drenażu.

Choroby i szkodniki jeleniowatych

Deeringia jest uważana za jedną z najbardziej odpornych roślin domowych; przy normalnej pielęgnacji nie boi się szkodników ani chorób. Wilgoć i przelanie powodują rozprzestrzenianie się różnych rodzajów zgnilizny. Jeśli roślina znajduje się w suchym powietrzu w upale, mogą pojawić się problemy z przędziorkami, mszycami, owadami łuskowymi, wełnowcami. Lepiej jest od razu uporać się z problemami ze środkami owadobójczymi lub fungicydami, uzupełniając zabieg na izolowanej roślinie dostosowaniem pielęgnacji lub warunków.

Typowe problemy w uprawie jelenia:

• rozciąganie pędów przy niewystarczającym oświetleniu;
• zrzucanie liści podczas hipotermii;
• letargiczny, wyblakły wygląd, opadające liście w upale;
• zażółcenie, plamy na liściach z niewłaściwym podlewaniem.
• blanszowanie liści przy niewystarczającym karmieniu;
• brak kwitnienia przy złym reżimie zimowania i niewłaściwym karmieniu.

Rozmnażanie jelenia

Roślina jagodowa jest bardzo łatwa do rozmnażania metodami wegetatywnymi.

W warunkach wewnętrznych stosuje się tylko jedną, główną i najbardziej produktywną metodę rozmnażania - sadzonki. Zarówno sadzonki łodygowe, jak i wierzchołkowe, potraktowane stymulantami wzrostu pod maską, zakorzeniają się w ciągu kilku tygodni. Sadzonki są cięte w okresie aktywnego wzrostu, możesz użyć pędów pozostałych po przycięciu. W przypadku sadzonek stosuje się tylko pędy z 2-3 parami liści, z ukośnym cięciem. W przypadku jeleniowatych ukorzenienie przeprowadza się na standardowym podłożu lub w mieszaninie podłoża i piasku. Bardzo ważne są stabilne temperatury od 20 do 23 stopni Celsjusza i średnia stała wilgotność podłoża. Ukorzenione sadzonki sadzi się pojedynczo lub w małych grupach, aby uzyskać bardziej bujne krzewy i szybko osiągnąć dekoracyjność.