Włoskie Astry - Odmiany, Pielęgnacja, Zastosowanie W Projektowaniu Ogrodów. Zdjęcie

Spisu treści:

Włoskie Astry - Odmiany, Pielęgnacja, Zastosowanie W Projektowaniu Ogrodów. Zdjęcie
Włoskie Astry - Odmiany, Pielęgnacja, Zastosowanie W Projektowaniu Ogrodów. Zdjęcie

Wideo: Włoskie Astry - Odmiany, Pielęgnacja, Zastosowanie W Projektowaniu Ogrodów. Zdjęcie

Wideo: Włoskie Astry - Odmiany, Pielęgnacja, Zastosowanie W Projektowaniu Ogrodów. Zdjęcie
Wideo: ARTMON OGRODY - Projektowanie i urządzanie ogrodów, ogrody Tarnów, projekt ogrodu tarnów, architekt 2024, Marzec
Anonim

Podobnie jak miniaturowe stokrotki, skromne pod względem wielkości i koloru, ale nadal zakrywające krzew solidną poduszką, kwiatostany włoskich astry są łatwo rozpoznawalne w każdym ogrodzie kwiatowym. To stara, jedna z pierwszych wieloletnich astry wprowadzona do kultury, którą kocha się przede wszystkim za łatwość uprawy i stabilną dekoracyjność. Poduszki w kolorze liliowym są wspaniałe w brzegach, klombach i grzbietach, a piękno gęstych, ściśle ukształtowanych krzewów może dać szanse bardziej kapryśnym kobietom mody. Włoskim astrom trudno jest poradzić sobie z nowymi hybrydami. Ale roślina ta zdobyła miejsce na liście najlepszych bezpretensjonalnych roślin kwitnących w drugiej połowie sezonu ogrodniczego.

Włoskie astry - odmiany, pielęgnacja, zastosowanie w projektowaniu ogrodów
Włoskie astry - odmiany, pielęgnacja, zastosowanie w projektowaniu ogrodów

Zadowolony:

  • Opis włoskich astry
  • Najlepsze odmiany włoskich astry
  • Włoski aster w projektowaniu ogrodów
  • Warunki uprawy włoskich astry
  • W trosce o włoskie astry

Opis włoskich astry

Nazwa „Aster włoski” pozostaje najpopularniejszą nazwą rośliny, być może ze względu na niemal obowiązkowe użycie tego asteru przy projektowaniu ogrodu w stylu apenińskim. Ale w katalogach iw życiu codziennym ten podgatunek astry jest również nazywany inaczej - aster europejski, aster dziki, aster stepowy, aster rumiankowy, aster liliowy, aster wrześniowy, stokrotki bzu, santbrinks, octobrines, dąb.

Włoskie astry (Aster amellus) - jeden z rodzajów wieloletnich astry, szeroko reprezentowany w przyrodzie w Eurazji. Roślina ta osiada na glebach wapiennych, zwykle na zboczach żwirowych i jest uważana za jeden z typowych dzikich gatunków dla Francji, Włoch, Kaukazu, chociaż włoski aster występuje w innych krajach Azji Mniejszej i południowej Europy.

Włoskie astry są łatwe do rozpoznania nawet w towarzystwie krewnych. Są to specjalne rośliny o prawie zawsze dość ścisłym kształcie krzewu i wydatnym kształcie kwiatostanów-koszy. Średniej wysokości krzewy włoskich astry zaskakują dobrym rozgałęzianiem, dzięki czemu zachowują niemal idealny półkulisty kształt.

Surowe z natury astry zawsze wyglądają elegancko i schludnie, ale nie tracą dzikiego, naturalnego piękna. Pędy mocne i owłosione, ciemne, raczej cienkie. Wysokość odmian asteru włoskiego waha się od 30 cm do 60 cm, zwykle wielkość rośliny zależy bezpośrednio od warunków wzrostu i właściwości gleby. Kłącze jest krótkie, pąki odnowy znajdują się na poziomie gleby.

Liście asteru włoskiego nie byłyby niczym niezwykłym, gdyby nie było ich tak dużo i nie tworzyłyby efektu gęstej, gęstej poduszki. Przed rozpoczęciem kwitnienia krzewy włoskich astry wyglądają elegancko i okazale, a podczas kwitnienia nie ma uczucia „nagiego tyłu”.

Siedząc naprzemiennie na pędach, liście są typowe dla prawie wszystkich wieloletnich astry - lancetowate, średniej wielkości, ciemnozielone, z lekkim obrzeżem, w niektórych odmianach nadają roślinie niebieskawe lub srebrzyste działanie. Dolne liście łodygi są petiolate, całe i odwrotnie jajowate. Środkowa i górna - z trzema żyłkami, cała, siedząca, ze spiczastym wierzchołkiem.

We włoskim asterze kwiatostany wyraźnie wyróżniają się na tle innych astry. Nie najmniejsze, koszyczki tego typu astry osiągają średnicę 4-5 cm Pomimo tego, że kwiatostany są dość luźne, średnica kwiatów stwarza wrażenie solidnej poduszki. Ponadto w jednym kwiatostanie kwitnie do 15 kwiatów, co tworzy gęstą zasłonę na wierzchołkach pędów. Kształt koszy najbardziej przypomina stokrotki. Rurkowate żółte kwiaty tworzą jasny, lekko wypukły środek, wokół którego zwarte są lancetowate, długie języczkowate kwiaty.

Po kwitnieniu dojrzewają zwarte, duże, owłosione niełupki z efektowną białą kępką. Nasiona asteru włoskiego dojrzewają od czerwca do października.

Dla włoskiego astera typowy jest liliowy kolor - wszystkie odcienie jasnofioletowego i liliowego koloru. Wśród różnych kolorów tej rośliny występują również rzadkie odcienie - lawendowy, liliowo-różowy, jasna fuksja. Nowsze odmiany mają coraz zimniejsze, bardziej niebieskie lub bardziej niebieskie odcienie.

Włoskie astry to długo kwitnące byliny. Średnio okres kwitnienia tych astry trwa około dwóch miesięcy, a przy dodatkowym podlewaniu podczas suszy - ponad 65 dni. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu, w szczycie lata i trwa do początku złotej jesiennej parady, jakby na cześć końca sezonu ogrodniczego.

Aster - europejski, dziki, stepowy, rumiankowy, liliowy, wrzesień; liliowe stokrotki, santbrinks, octobrinks, dąb - popularne nazwy włoskiego asteru
Aster - europejski, dziki, stepowy, rumiankowy, liliowy, wrzesień; liliowe stokrotki, santbrinks, octobrinks, dąb - popularne nazwy włoskiego asteru

Najlepsze odmiany włoskich astry

We włoskich astrach paleta odmian i form dekoracyjnych jest bardziej ograniczona niż w modnych astrach z Nowej Anglii i Belgii, ale wciąż jest w czym wybierać. Astry włoskie odmianowe są uważane za mniej odporne, szybciej degenerują się i często wymagają oddzielenia od „prostych” roślin.

Spośród form dekoracyjnych rośliny szczególnie poszukiwana jest odmiana besarabska (Aster amellus var. Bessarabicus) - wysoki, efektowny krzew z dużymi koszami kolorowych kwiatostanów bzu lub fioletowo-fioletowego. Jest często używany do odmian hodowlanych, poprawiając cechy cięcia i wielkość kwiatostanów.

Forma dekoracyjna iberyjska (Aster amellus var. Ibericus) jest odmianą niższą i gęsto rozgałęzioną, w której liczy się nie wielkość, ale liczba kwiatostanów.

Popularne odmiany włoskich astry obejmują:

  • najpopularniejsza odmiana o ciepłej liliowej barwie wąskopłatkowych kwiatostanów „King George”;
  • ulubiona odmiana cięta "Gnome" o delikatnych kwiatostanach bzu;
  • Odmiana o odciętym, jasnoróżowym kolorze z ciemnym środkiem kwiatów trzciny „Rosea”;
  • delikatna liliowo-niebieska odmiana "Coerulea";
  • różowa, elegancka odmiana o wąskich płatkach "Henrich Seibert";
  • różowa, ze stonowaną pastelową barwą i szeroko rozstawionymi płatkami, odmiana „Lady Hindlip”;
  • odmiana jasnofioletowa, pod której kwiatostanami nie widać zieleni "Herman Lens";
  • odmiana liliowo-fioletowa o dużych kwiatostanach "Kobold".
Aster włoski (Aster amellus) „King George”
Aster włoski (Aster amellus) „King George”
Aster włoski (Aster amellus) "Lady Hindlip"
Aster włoski (Aster amellus) "Lady Hindlip"

Włoski aster w projektowaniu ogrodów

Odmienne włoskie astry są roślinami efektownymi, ale nadal mają reputację bardziej krajobrazowego niż surowego. Zadbane krzewy tego asteru dobrze wyglądają w regularnych nasadzeniach, ale roślina ta w pełni ujawnia swoje piękno w naturalnych ogrodach i tam, gdzie nie ma zbyt surowych wzorów w kompozycjach. Cała niedoskonałość, niepokój, osobliwość kwiatostanów tego asteru, a także piękno jego zieleni, przy wyborze odpowiednich towarzyszy, wyglądają jak ekskluzywna dekoracja.

Tego typu aster można zastosować:

  • w mixborders, zwłaszcza nasadzeniach krajobrazowych;
  • jako akcent na drugą połowę sezonu;
  • w naturalnych rabatach i grupach;
  • na krawędź;
  • w grupach na trawniku;
  • w imitacjach dzikich zarośli i obszarów kwitnienia;
  • na nasadzeniach łąkowych i ogrodach preriowych;
  • do łatwych w pielęgnacji klombów;
  • do maskowania osłon budynków lub przedmiotów.

Partnerami dla włoskiego asteru są typowe wytrzymałe byliny zielne typu krajobrazowego. Świetnie wygląda z rozchodnikami, oregano, szałwią, kocimiętką, płatkami zbożowymi, torebką, piołunem, pachnącą rutą.

Odmiany włoskie astry są spektakularne, ale nadal mają reputację bardziej roślin krajobrazowych
Odmiany włoskie astry są spektakularne, ale nadal mają reputację bardziej roślin krajobrazowych

Warunki wzrostu dla włoskich astry

Włoskie astry są uważane za jedne z najbardziej niewymagających wieloletnich astry, ale nie będą w stanie osiedlić się w żadnym miejscu w ogrodzie. W przypadku tych astry konieczne jest ścisłe dobranie reakcji gleby i oświetlenia, ponieważ zachowują przyzwyczajenia charakterystyczne dla dzikich przodków i czują się komfortowo tylko w warunkach imitujących włoski.

Włoskie astry kochają słońce. Nie sadzi się ich nawet w jasnym cieniu lub przy rozproszonym oświetleniu, ponieważ niewystarczająca liczba godzin nasłonecznienia może spowodować skrócenie nie tylko czasu trwania, ale także obfitości kwitnienia.

Gleba pod aster włoski powinna być wapienna, jeśli to możliwe - żwirowa lub przynajmniej dobrze przepuszczalna. Roślina nie toleruje wilgoci i lepiej czuje się na glebie suchej lub lekko wilgotnej, na wzniesieniach. Nie warto sadzić włoskiego asteru w miejscach, w których istnieje choćby najmniejsze ryzyko zastoju wody.

Astry są mało wymagające dla wartości odżywczej gleby. Na glebach żyznych mogą stracić charakterystyczny srebrzysty lub niebieskawy brzeg zieleni, na glebach ubogich kwitnienie pogarsza się, dlatego lepiej, aby roślina wybrała gleby średnio żyzne wysokiej jakości.

Wybierając miejsce do sadzenia włoskich astry, należy zwrócić uwagę na wiatr i ciepło. Włoskie astry uwielbiają południowe stoki i kompozycje oświetlone południowym słońcem. Ciepłe, przytulne, bez zimnych przeciągów idealnie do nich pasują.

Włoskie astry są uważane za jedne z najbardziej niewymagających wieloletnich astry
Włoskie astry są uważane za jedne z najbardziej niewymagających wieloletnich astry

W trosce o włoskie astry

Nie jest przypadkiem, że ten typ asteru jest uważany za jeden z najłatwiejszych w uprawie. Włoskie astry rzadko są kłopotliwe, stabilne, wytrzymałe i nie wymagają ciągłej starannej konserwacji. W rzeczywistości wystarczy zadbać o kilka podstawowych procedur wymaganych w przypadku wszelkich roślin kwitnących:

  • O podlewaniu podczas ostrej, długotrwałej suszy. Aster jest podlewany ostrożnie, bez moczenia liści, u nasady, z głębokim moczeniem gleby. Od czasu do czasu potrzebuje podlewania, aby roślina nie więdła; są lepsze niż podlewanie powierzchniowe.
  • Astry potrzebują pielenia z chwastów, szczególnie w okresie, gdy zaczynają rosnąć.
  • Glebę należy rozluźnić po podlewaniu lub obfitych opadach deszczu (zwykle łączą się one spulchnienie z odchwaszczeniem).
  • Potrzebują karmienia wczesną wiosną pełnym nawozem mineralnym - jedynym i obowiązkowym. Ale jeśli chcą uzyskać wyjątkowo bujne kwitnienie z włoskich astry, opatrunek wierzchni stosuje się 2-3 razy w roku - wczesną wiosną z nawozami azotowymi, na początku pąkowania z pełnymi nawozami mineralnymi, a na początku kwitnienia z nawozami potasowo-fosforowymi. W przypadku rośliny należy stosować standardowe dawki nawozu zalecane przez producenta.

Przycinanie włoskich astry zwykle sprowadza się do cięcia kwiatostanów na bukiety, które przeprowadza się przed pełnym rozkwitnięciem koszyczków kwiatostanów. Na zimę rośliny są przycinane do korzeni, mulczując glebę liśćmi lub dodając śnieg, aby chronić pąki. Jeśli nie ma ryzyka podlewania, można pozostawić suche krzewy z niełupkami, aby ozdobić zimowe rabaty kwiatowe, a przycinać wczesną wiosną.

Przy uprawie w zwykłym ogrodzie lekkie przycinanie pomaga nadać roślinom bardziej ścisłe kontury, efekt solidnego rzędu lub nawet kuli, ale włoski aster już teraz charakteryzuje się pięknymi naturalnymi formami, a jego „dziki” charakter nie jest wadą, a główną zaletą gatunku.

Zalecane: