Starożytna Szumowina Lub Selaginella. Opieka Domowa. Zdjęcie

Spisu treści:

Starożytna Szumowina Lub Selaginella. Opieka Domowa. Zdjęcie
Starożytna Szumowina Lub Selaginella. Opieka Domowa. Zdjęcie

Wideo: Starożytna Szumowina Lub Selaginella. Opieka Domowa. Zdjęcie

Wideo: Starożytna Szumowina Lub Selaginella. Opieka Domowa. Zdjęcie
Wideo: Uważajcie na tę roślinę! Ta roślina może wywołać poważne oparzenia, a nawet ślepotę. 2024, Marzec
Anonim

Plunks są często nazywane najstarszymi i jedną z najdziwniejszych roślin domowych. Selaginella jest uprawiana zarówno w kulturze doniczkowej, jak i jako luksusowe miniaturowe ampułki. Te starożytne piękności podbijają zachwycająco szlachetną paletą i teksturą koronkowych, pierwotnie rozciętych liści na dywanach i poduszkach, których gęstością trudno konkurować z innymi roślinami okrywowymi. Piękno zieleni tej rośliny przyniosło jej reputację najbardziej spektakularnej z roślin dywanowych, które nie bez powodu mogą rosnąć w doniczkach.

Selaginella
Selaginella

Roślina o nienagannej reputacji

Roślina doniczkowa selaginella z rodziny o tej samej nazwie, która jest znana wielu pod wspólną nazwą plunk, a wśród amatorskich hodowców kwiatów, popularna jako "paprocie dywanowe", jest jedynym zachowanym przedstawicielem plunksa, najstarszej grupy roślin z epoki prehistorycznej. Selaginella słusznie nazywa się roślinami „kopalnymi”, a ich historia liczy setki milionów lat. Ale pomimo ich starożytności, w kulturze pokojowej słusznie zalicza się je do grupy egzotycznych, a nawet kochających wilgoć egzotyków.

Selaginella to byliny zielne z pędami pełzającymi lub rosnącymi, z których wiele zaskakuje formą wzrostu. Wysokość dorosłej selaginelli nie przekracza 10 cm, chociaż w przeciwieństwie do form wewnętrznych, naturalne mogą dorastać do kilku metrów. Wyrostki korzeni odchodzą od pędów na łodydze. Niezwykłe małe liście i gęstość wzrostu na pierwszy rzut oka pozwalają rozpoznać roślinę należącą do najstarszych kultur okresu prehistorycznego.

Selaginella to egzotyczne gatunki tropikalne i subtropikalne, zdolne do tworzenia dywanów, uderzająco gęstych i spektakularnych zarośli, z niezwykłą i nieco koralową zielenią. Liście plunkerów są bardzo małe, płaskie, ich średnica nie przekracza 0,5 cm, ale dzięki dwu- lub czterorzędowemu układowi i kafelkowemu wzorowi tworzą oszałamiająco piękne liście, które na zewnątrz naprawdę przywołują skojarzenia z koralowcami, drzewami iglastymi lub paprociami … Ażurowy wzór przekształca dywaniki w luksusową zieloną koronkę, którą można podziwiać bez końca. W zależności od rodzaju i odmiany, delikatne w dotyku liście selaginelli mogą być najjaśniejsze lub najciemniejsze lub najjaśniejsze, zielone lub prawie niebieskie, błyszczące lub matowe, o jednolitym kolorze, najdrobniejszych różnorodnych wzorach lub akwarelowych przejściach od jasnych do ciemnych.

Selaginella
Selaginella

Gatunki Selaginella

Selaginella oferuje szeroką gamę odmian. Ale z ponad 300 naturalnych gatunków tylko około 25 odmian jest uprawianych w kulturze wewnętrznej i szklarniowej. Prawie dwa tuziny z nich to rośliny rzadkie, natomiast tylko 6 gatunków selaginelli uzyskało znaczące rozpowszechnienie w kolekcjach prywatnych i wśród zwykłych hodowców kwiatów:

  • Najpopularniejszy ze wszystkich wewnętrznych widoków Selaginella słusznie nazywany Selaginella Martens (Selaginella martensii). Spektakularna roślina okrywowa o maksymalnej wysokości 30 cm podbija pięknem koronkowej, gęstej zieleni, drobnych listków tworzących na pędach niezwykle piękne wzory. Ta selaginella wyróżnia się prostymi gałązkami, które lęgną się dopiero z czasem, uwalniając korzenie powietrzne. Pędy wyglądają jak paprocie liściowe lub korale, liście są małe i jasnozielone. Występuje osobna biało-srebrzysta forma watsoniana (chociaż tylko końcówki łodyg są pomalowane na biało).
  • Selaginella Krauss (Selaginella kraussiana) produkuje dużo dłuższe pędy do 25-30 cm, elastyczne, wytwarzając wyrostki korzeni i tworzy niezwykłe dywany.
  • Haczykowata Selaginella (Selaginella uncinata) zdobi luksusową szaro-niebieską koronkę w kolorze zielonym, który wydaje się naprawdę cenny ze względu na bardzo gęsty układ "puszystych" pędów derninke hvoevidnym i drobnych listków.
  • Selaginella Vildenova (Selaginella willdenowii), w przeciwieństwie do innych odmian krzaczastych, jej pędy są gęsto rozgałęzione, płaskie, gładkie, usiane cienkimi liśćmi. Charakter rozgałęzień i liści przypomina gałęzie drzew iglastych w miniaturze. Ten gatunek jest najczęściej uprawiany w ampelach. Jasnozielony kolor samych pędów jest dziwnie połączony z niebieskim odcieniem liści.
  • Selaginella apoda to najniższy gatunek selaginelli, który tworzy gęsty, przysadzisty dywan, w którym liście zamiast skróconych pędów rozrzucają się po ziemi. Jest to krzaczasta roślina o gęstej murawie, która nadaje się do ampelów.
  • Najbardziej dziwaczna i niezwykła ze wszystkich roślin okrywowych - Selaginella Lepidophylla (Selaginella lepidophylla). Ta selaginella jest zwykle sprzedawana jako sucha kula, która dosłownie ożywa i rozwija się w wodzie. Pozornie sucha, odbarwiona, całkowicie pozbawiona życia roślina zanurzona w wodzie w magiczny sposób przekształca się i staje się świeża, zielona i niesamowicie piękna. Przy niskiej wilgotności powietrza to piękno bardzo szybko zamienia się w suchą kulkę: pędy o długości do 10 cm wyginają się, skręcają, a roślina wydaje się zamykać i zwijać, tworząc kulę. Ze względu na zdolność do przemiany po całkowitym wyschnięciu łuskowata selaginella otrzymała przydomek „róża Jerycho” lub „roślina zmartwychwstania”.
  • Selaginella Swiss (Selaginella helvetica) tworzy luźną darń z serpentyny, gęsto pokrytą kędzierzawymi liśćmi cienkich gałązek. Liście ułożone są w ścisłej kolejności, dzięki czemu wzór zasłony wygląda niezwykle graficznie. Ta selaginella wyróżnia się jaśniejszym kolorem i liśćmi prostopadle oddalonymi od pędów.

Selaginella praktycznie nie zmienia się w ciągu roku i nie ma wyraźnego okresu odpoczynku w ich rozwoju. Selaginella jest często uprawiana nie jako zwykłe rośliny domowe, ale w terrariach, gablotach kwiatowych, florariach, szklarniach wewnętrznych, szklarniach, oranżeriach, a nawet ogrodach butelkowych. Te starożytne rośliny preferują warunki o dużej wilgotności i najczęściej znajdują się w specjalnych kolekcjach egzotycznych roślin tropikalnych, roślin o wspólnym siedlisku i ekspozycjach rzadkich upraw.

Opieka nad Selaginellą w domu

Selaginella jest odpowiednia tylko dla doświadczonych kwiaciarni, którzy chcą uprawiać kolekcje rzadkich roślin o nietypowych, trudnych do odtworzenia warunkach. Ale najczęstsze gatunki, z należytą starannością, można uprawiać jako zwykłe rośliny doniczkowe. Główna trudność polega na zapewnieniu odpowiedniego poziomu wilgotności zarówno podłoża, jak i powietrza. Niemożliwe jest uprawianie tej kultury wewnętrznej bez najbardziej starannej i uważnej opieki. Ale oprócz wilgoci nie będziesz musiał odtwarzać trudnych warunków dla selaginelli, nie jest to wymagające zarówno pod względem oświetlenia, jak i temperatury.

Selaginella martensii
Selaginella martensii
Selaginella uncinata (Selaginella uncinata)
Selaginella uncinata (Selaginella uncinata)
Selaginella willdenowii
Selaginella willdenowii

Oświetlenie dla Selaginella

Ten starożytny domowy karzeł o specjalnym wyglądzie słusznie należy do roślin domowych najbardziej lojalnych wobec oświetlenia. Wszystkie selaginella mogą być uprawiane z równym powodzeniem w jasnym świetle naturalnym i sztucznym. Jednocześnie stopień doświetlenia w ramach wygodnych wskaźników nie wpływa na atrakcyjność zieleni. Selaginelli w kulturze pokojowej nie można zaliczyć do upraw tolerujących cień, nie znoszą gęstego cienia, ale świetnie czują się w każdym oświetleniu, od lekkiego półcienia do rozproszonego jasnego miejsca. Selaginella nie lubi bezpośredniego światła słonecznego, rośliny należy chronić przed nimi specjalnymi ekranami lub umieszczać we wnętrzu.

Jedną z głównych zalet Selaginelli jest to, że dobrze znoszą wahania, zmiany oświetlenia, nie muszą kompensować sezonowego spadku światła zimą i utrzymują stabilne warunki przy dodatkowym oświetleniu.

Komfortowa temperatura

Aby odnieść sukces w uprawie selaginelli, konieczne jest ścisłe kontrolowanie temperatury powietrza. Wszyscy nurkowie uwielbiają stabilne reżimy temperaturowe w zakresie od 18 do 20 stopni Celsjusza. Krótkotrwałe spadki lub wzrosty temperatury nie są dla nich straszne, ale ciepło i chłodne warunki przetrzymywania zawsze wpływają na ozdobne liście. Minimalna dopuszczalna temperatura wynosi 12 stopni.

Selaginella nie znosi nawet najmniejszego przeciągu, nawet w ciepłych porach roku. Lepiej jest chronić te rośliny przed prądami powietrza podczas wietrzenia pomieszczenia i umieszczać je w najwygodniejszych, stabilnych i chronionych miejscach. Ponadto nie można wynieść wrzutów na świeże powietrze.

Selaginella kraussiana
Selaginella kraussiana
Selaginella apoda
Selaginella apoda
Selaginella Swiss (Selaginella helvetica)
Selaginella Swiss (Selaginella helvetica)

Podlewanie i wilgotność powietrza

W naturze selaginella może rosnąć zarówno w normalnych warunkach, jak i na bagnistej, podmokłej glebie, a nawet znieść całkowite zanurzenie w wodzie. Ale w kulturze pokojowej stare pokrywy glebowe praktycznie tracą zdolność przystosowania się do warunków o różnej wilgotności. Nadal są roślinami lubiącymi wilgoć, ale stają się wrażliwe na wilgotność podłoża, uprawy, które nie tolerują podmoknięcia i zawilgocenia oraz nadmiernego wysychania podłoża.

Nie jest łatwo wybrać optymalny reżim wilgotności dla wszystkich szczelin. Gleba w doniczkach powinna pozostać lekko wilgotna, a górna, ale nie środkowa warstwa gleby powinna wyschnąć między podlewaniami. W celu jak najlepszej pielęgnacji tych roślin konieczne jest wykorzystanie wszystkich właściwości ich rozgałęzionego, gęstego i niezwykłego systemu korzeniowego, dzięki któremu selaginella jest w stanie samodzielnie regulować stopień nawilżenia podłoża. Jest to bardzo proste: lepiej zastąpić klasyczne podlewanie doniczek z podlewaniem dennym lub uprawę w pojemnikach z funkcją automatycznego nawadniania i doniczkami podwójnymi. Ponieważ rośliny same określą stopień wilgotności, który jest wygodny w określonych warunkach, wyeliminujesz ryzyko stagnacji wody w podłożu lub całkowitej suszy.

Bardzo ważne jest, aby wybrać odpowiednią wodę do podlewania Selaginelli. W przypadku tych roślin można używać tylko miękkiej wody, która została osadzona przez co najmniej 2-3 dni. Ponadto wodę o tych samych właściwościach należy stosować zarówno do nawadniania, jak i do opryskiwania roślin.

W przeciwieństwie do umiarkowanej wilgotności gleby selaginella preferuje możliwie najwyższą wilgotność powietrza. Dla nich musisz zapewnić jak najbardziej tropikalne warunki. Najbardziej wygodne dla tych roślin są wskaźniki od 80%. Wilgotność utrzymuje się przez spryskiwanie krzewów do 3 razy dziennie lub przez jednorazowe opryskiwanie, uzupełnione o montaż palet z mokrym mchem, keramzytem, kamykami lub specjalnymi urządzeniami nawilżającymi.

Selaginella łuszcząca się (Selaginella lepidophylla)
Selaginella łuszcząca się (Selaginella lepidophylla)

Najlepszy dressing na selaginellę

Selaginella wymaga nawożenia tylko w ciepłych miesiącach, kiedy rośliny aktywniej rozwijają nowe liście, a oświetlenie pozostaje bardziej intensywne. Wiosną i latem zaleca się stosowanie standardowego schematu żywienia dla starożytnych pokryw ziemnych z zabiegami z częstotliwością 1 raz na 2 tygodnie. Selaginella charakteryzuje się zmniejszonym zapotrzebowaniem na składniki odżywcze, dlatego zalecana przez producenta dawka nawozów jest zawsze o połowę mniejsza.

Do sadzenia najlepiej nadają się specjalne nawozy do roślin ozdobnych liściastych o wysokiej zawartości azotu.

Przeszczep, pojemniki i podłoże

W przypadku tej rośliny należy wybrać podłoża o specyficznym składzie. Na Selaginella najlepiej nadaje się mieszanka gleby o neutralnej kwasowości, pH 5,0 do 6,0, składająca się z równych części gleby liściastej, piasku i torfu. Dodatek posiekanego mchu jest również dla nich obowiązkowy. Ale najważniejsze jest to, że gleba dobrze zatrzymuje wilgoć, pozostając lekką i luźną.

W przeciwieństwie do większości upraw w pomieszczeniach, wolno rosnąca selaginella nie musi być przeszczepiana co roku, ale mniej więcej raz na 2 lata. Sygnały o potrzebie przesadzenia pełnego wypełnienia gleby w płaszczyźnie poziomej, zwisających liści i pędów wzdłuż krawędzi doniczki. Najlepszy czas to wczesna wiosna.

Przeszczep roślin należy przeprowadzić zgodnie z zasadą określonej częściowej wymiany gleby. Po wyjęciu roślin ze starego pojemnika bardzo ostrożnie usuwa się dolną warstwę podłoża, starając się nie dotknąć nawet najmniejszych korzeni. System korzeni selaginelli jest mały, ale gęsty i silnie rozgałęziony, tworząc rodzaj gęstej darni, przypominającej trawniki ogrodowe. Im mniejszy kontakt z korzeniami, tym łodyga lepiej wytrzyma przeszczep. W przypadku tej kultury na dnie pojemnika układany jest bardzo wysoki drenaż, który powinien zajmować do 1/3 wysokości doniczki.

Pojemniki na selaginellę również dobierane są według dość nietypowych zasad. Muszą być szerokie, ale nie wysokie, a jednocześnie niezbyt obszerne, wystarczające, aby Selaginella uchwyciła całą płaszczyznę poziomą w ciągu 2 lat. Ale ta roślina pozwala zbierać nawet pojemniki o nietypowym kształcie i stylu (jeśli są dobre otwory drenażowe)

Selaginella Martens w stanie wysuszonym
Selaginella Martens w stanie wysuszonym

Choroby i szkodniki Selaginella

Przy prawidłowym reżimie pielęgnacji Selaginella może stać się prawie niezniszczalną rośliną domową, odporną na szkodniki i choroby, nawet gdy jej „sąsiedzi” są chorzy. Ale jeśli naruszysz przynajmniej jedną z zasad dbania o tę kulturę, mogą poważnie na nią wpłynąć przędziorki i inne szkodniki, które rozmnażają się w warunkach niskiej wilgotności powietrza. Nasiąkanie gleby zawsze prowadzi do rozprzestrzeniania się zgnilizny.

Typowe problemy w uprawie plunkrów

  • liście wysychają, zwijają się, stają się zbyt rzadkie, bledną, a pędy rozciągają się w niewystarczającym świetle, rosną w zbyt gęstym cieniu;
  • wzrost roślin jest praktycznie nieobecny lub spowolniony przy niewystarczającym poziomie nawożenia;
  • liście bledną, przebarwiają się pod wpływem bezpośredniego światła słonecznego;
  • zielenie zwijają się, zwijają lub deformują przy ciągłych przeciągach;
  • liście stają się miękkie przy niewłaściwym doborze podłoża, zbyt gęstej glebie;
  • obserwuje się czernienie i zamieranie liści w zbyt gorących sadzonkach
Selaginella
Selaginella

Rozmnażanie selaginelli

Selaginella tworzy zarodniki na liściach, jak paprocie. Ale rośliny można rozmnażać z nimi tylko w warunkach przemysłowych, ponieważ sam proces jest bardzo złożony i wymaga dodatkowego przetwarzania technologicznego. W przypadku upraw domowych w domu jedyną metodę rozmnażania uważa się za dopuszczalną - separację podczas przeszczepu.

Co dwa lata, gdy cała selaginella jest przenoszona do nowych pojemników i zmienia podłoże, gęste krzewy tej rośliny można podzielić na osobne sekcje, które można w prosty sposób ukorzenić, pod warunkiem zachowania stabilnej wilgotności podłoża i wysokiej wilgotności powietrza. W tym przypadku nie jest nawet możliwe oddzielenie części darni, ale segmenty kłączy tylko o długości około 5 cm i sadzenie ich z 5 sztuk w jednym pojemniku. Oczywiście łatwiej jest po prostu podzielić duży krzew na 2-3 mniejsze rośliny. Im większe są przegrody, tym lepiej, ale małe segmenty na deskach doskonale się dostosowują.

Zalecane: