Leeya To Cud Z Powietrza. Opieka Domowa I Uprawa. Zdjęcie

Spisu treści:

Leeya To Cud Z Powietrza. Opieka Domowa I Uprawa. Zdjęcie
Leeya To Cud Z Powietrza. Opieka Domowa I Uprawa. Zdjęcie

Wideo: Leeya To Cud Z Powietrza. Opieka Domowa I Uprawa. Zdjęcie

Wideo: Leeya To Cud Z Powietrza. Opieka Domowa I Uprawa. Zdjęcie
Wideo: Prosty SETUP OŚWIETLENIOWY w MIESZKANIU? 📷 Zobacz BACKSTAGE sesji zdjęciowej z Martą Jaoko! 2024, Marzec
Anonim

Nazwa tej niesamowitej rośliny wciąż kojarzy się z księżniczką z legendarnej gwiezdnej sagi filmowej. I jak jej się podoba, Leeya jest prawdziwą arystokratką. Wymagająca, trudna, wrażliwa na niekorzystne warunki, swoje piękno ujawnia tylko w troskliwych dłoniach. Ale z drugiej strony jej uroda jest wyjątkowa. Ta duża roślina z półprzezroczystą koroną z rzeźbionych liści ma wyjątkowe kolory i tekstury. I chociaż Leia nie zdołała jeszcze dołączyć do szeregu najpopularniejszych kultur, jej nowoczesna odważna uroda przyciąga coraz więcej fanów.

Leea amabilis
Leea amabilis

Zadowolony:

  • Otwierana i przewiewna leeya
  • Leey opiekuje się w domu
  • Choroby i szkodniki Lei
  • Metody hodowli Lei

Otwierana i przewiewna leeya

Jeśli szukasz dużej rośliny drzewiastej lub krzewiastej, która dosłownie wygląda nieważko i przewiewnie, to leeya jest dla Ciebie. Po prostu nie da się tego opisać inaczej. Półprzezroczysta, wzorzysta, niesamowicie wykwintna korona tego przedstawiciela raczej rzadkich roślin domowych jest nieporównywalna. A sam leey w swojej dekoracyjności i strukturze po prostu nie zna konkurentów. Ale pomimo tej wyjątkowej lekkości Leey dopiero zaczyna swoją drogę do sławy. Roślina nie występuje na każdym rogu, ale nadal warto ją szukać.

Leeya to średniej wielkości rodzaj ozdobnych roślin liściastych, reprezentowany w kulturze wewnętrznej tylko przez cztery gatunki. Lei należą do podrodziny o tej samej nazwie - Leeaceae z rodziny Vitaceae, która poza nimi nie obejmuje żadnego innego rodzaju roślin. I już ta specjalna klasyfikacja bezpośrednio wskazuje, jak wyjątkowa jest sama roślina. Nazwa Leia pochodzi od legendarnego szkockiego ogrodnika z XVIII wieku, Jamesa Lee. Rośliny występują naturalnie w Malezji, Indiach i na Filipinach.

Bez wyjątku wszyscy przedstawiciele rodzaju Leeya to wiecznie zielone, bardzo dekoracyjne krzewy o zaskakująco przezroczystej, koronkowej koronie. Lei mają półtora metra wysokości, ale większość lei wewnętrznych jest ograniczona do około jednego metra wysokości. Pędy są cienkie, mocne, wyprostowane, gęsto rozgałęziające się od nasady, tworząc szeroką i koronkową koronę nawet u dołu. Kora jest błyszcząca, bardzo rzadko szorstka. Liście Leia są pierzaste, z lancetowato spiczastymi płatami. Duże zęby wzdłuż krawędzi sprawiają, że zieleń rośliny jest jeszcze bardziej wyrzeźbiona.

Liście dość rzadko siedzą na pędach, przez co tworzy się wrażenie tej prześwitującej koronki. Ale główną zaletą liści tego wewnętrznego krzewu jest nadal kolor. Jasny błyszczący połysk podkreśla rzadkie oliwkowe lub niebieskawe odcienie zieleni, które w wielu lei zmieniają się w odcienie fioletu, brązu i miedzi. Każdy kolor rośliny wywołuje skojarzenia z metalami szlachetnymi. Wiele osób porównuje liście Leii z ostrokrzewem i istnieje duże podobieństwo, chociaż Leia ujawnia znacznie więcej swoich indywidualnych cech po bliższym poznaniu.

Kwitnienie Leia jest uważane za rzadkie zjawisko, ale w sprzyjających warunkach dorosłe rośliny mogą je zadowolić. I chociaż roślina ta jest klasyfikowana jako czysto dekoracyjna roślina liściasta, kwitnienie lei i zawiązane po niej owoce są fascynujące. Grube, delikatne i bardzo piękne tarcze z małych różowawych kwiatów wydają się niemal biżuterią na roślinie. Ale główny pokaz zaczyna się, gdy owoce zaczynają dojrzewać na leee: ciemnoczerwone jagody w owocach corymbose przypominają nieco dekoracyjną wersję jarzębiny i wyglądają bardzo imponująco.

Najpopularniejszą rośliną z rodzaju Leia jest Leia czerwona (Leea rubra, uwielbiamy ją nazywać Leia jaskrawoczerwona- Leea coccinea, choć nazwa ta jest synonimem zupełnie innej leea - Gwinea). Krzew zimozielony o mało aktywnych rozgałęzieniach, obnoszących się z łatwo rozpoznawalnymi pierzastymi liśćmi, składający się z symetrycznych lancetowatych płatów o długości od 5 do 10 cm. Duże zęby wzdłuż krawędzi są połączone falami świetlnymi, które tylko wzmacniają odbicia błyszczącej powierzchni. Końcówki płatów są nie tylko spiczaste, ale wydłużone w kształcie igieł lub cierni. Na sadzonkach i liściach znajdują się hydatody - specjalne aparaty szparkowe lub gruczoły wodne, które mogą uwalniać różowe lub białe krystalizujące krople wilgoci. Kwiatostany czerwonych liści są corymbose, eleganckie, wznoszą się ponad pędy; po bliższym przyjrzeniu się można dostrzec zarówno rzadkie odcienie różowego koloru, jak i piękno żółtych pręcików.

Pozostałe trzy rodzaje lejów są znacznie mniej powszechne, chociaż również zasługują na uwagę.

Leeya guinea (Leea guineensis) - jedyny gatunek nie mający pierzastych liści. Zimozielone i bardzo piękne, to piękno ma złożone liście o długości do 50 cm, składające się z dużych lancetowatych płatów z wyraźną „żebrowaną” powierzchnią i symetrycznymi bocznymi żyłkami. Młode liście tej lei są brązowe, tylko stopniowo stają się bardziej zielone i przemalowane na ciemną oliwkę, ale nadal pozostają bardzo piękne. Kwiatostany ceglanej koronki są bardzo efektowne i dosłownie świecą jak naszyjnik na tle dużych liści.

Leea guineensis
Leea guineensis

Leia nice (Leea amabilis) to roślina o różnorodnych dużych liściach. Wydaje się, że wypuszcza pojedyncze ogromne liście, ale w rzeczywistości są to tylko ułamki dużych, złożonych liści. Drobne zęby na krawędzi całkowicie pasują do wzoru bocznych żył na prześcieradle. Połysk nie jest tak wyraźny jak u innych gatunków, ale jego liście mają ciekawszą pomarszczoną teksturę. Ciemnozielony kolor, jaśniejszy na młodych liściach, jest uzupełniony paskiem białych kropek wzdłuż nerwu centralnego i białymi plamkami na każdej żyłce bocznej, tworząc rodzaj kropek wokół krawędzi liści. Roślina wygląda bardzo kolorowo. Liliowy tył blaszek liściowych tylko dodaje roślinie piękna.

Leea amabilis
Leea amabilis

Naukowcy na całym świecie nie mogą zdecydować o statusie jednej rośliny. Leeya Burgundi (Leea sambucina Burgundi lub po prostu Leea Burgundi) jest czasami nazywana jedną z odmian roślin, czasami odrębną formą, czasem nawet oddzielnym gatunkiem, chociaż sam status gatunku Leea sambucina pozostaje niepewny. Zewnętrznie roślina prawie całkowicie powtarza cechy czerwieni Leia, tylko z innym kolorem. Podczas gdy czerwień Leeya ma szaro-szary efekt „metaliczny”, Leeya Burgundy oferuje nieco bardziej szlachetne efekty. Burgundia o liściach brązu to wiecznie zielona roślina, która zachowuje całą koronkową wdzięk tkwiącą w czerwieni, o niesamowitym kolorze zieleni. Pędy rośliny są czerwone, błyszczące, kwiatostany również są czerwone.

Leey opiekuje się w domu

To, jak taka wyjątkowa roślina nie stała się jeszcze gwiazdą i uniwersalnym faworytem, jest oczywiście łatwe do zrozumienia: Leeya nie ma charakteru „prostaka”. Ale jej uroda w pełni rekompensuje jej zamiłowanie do wysokiej wilgotności. Co więcej, Leeya nie wymaga niestandardowych temperatur nawet zimą. Wiele bardziej popularnych i nudnych roślin doniczkowych jest znacznie bardziej wymagających. A wszystko, czego potrzeba, to skromna stała opieka i stabilność środowiska.

Oświetlenie dla Lei

Ta indyjska piękność, nawet w kulturze pokojowej, pozostaje rośliną światłolubną. Bezpośrednie promienie słońca pozostawiają oparzenia na liściach, wpływają na kolor, a roślina czuje się bardziej komfortowo w rozproszonym oświetleniu. Ale nawet przy lekkim cieniowaniu wzrost jest zaburzony, a paleta kolorów zieleni zmienia się. To prawda, że taka światłolubność jest typowa tylko dla odmian o czerwonawym, szaro-szarym, metalicznym efekcie. Jeśli Leia ma „nudne” zielone liście i nie mają tych cennych odcieni, wówczas takie okazy mogą być wyświetlane w półcieniu o dowolnej intensywności.

Zimą zmniejszenie naturalnego oświetlenia należy skompensować przestawiając je na jaśniejsze miejsca lub oświetlenie sztuczne.

Leię można uprawiać zarówno w salonach, jak iw łazience, gdzie jej zwiewne piękno na tle dekoracji ściennej zawsze prezentuje się niesamowicie biżuteria. To prawda, że można go umieścić w łazience tylko wtedy, gdy jest wystarczająco duże okno.

Leeya jasnoczerwony (Leea guineensis)
Leeya jasnoczerwony (Leea guineensis)

Komfortowa temperatura

W przeciwieństwie do wielu egzotycznych zwierząt Leo nie potrzebuje chłodnego zimowania, ścisłej kontroli temperatury, nie cierpi z powodu ciepła, pod warunkiem utrzymania stałej wilgotności powietrza. Jedyne o co trzeba zadbać to ograniczenie odczytów dolnej temperatury do „granicy” 16 stopni. Poniżej tego wskaźnika temperatura nie powinna spaść nawet zimą. Leeya czuje się świetnie w normalnych warunkach pokojowych przez cały rok. Optymalne temperatury to od 20 do 25 stopni.

Leia uwielbia stabilne środowisko. Roślinę należy chronić przed przeciągami, nie należy wyprowadzać jej na świeże powietrze, narażać na nagłe zmiany temperatury.

Podlewanie i wilgotność powietrza

Podobnie jak wielu tropikanów, Leeya preferuje stabilną wilgotność gleby. Im bardziej jednolity system nawadniania i im bardziej stałe wskaźniki wilgotności gleby, tym lepiej. Wilgotność i susza są równie niebezpieczne. Podlewanie tej rośliny odbywa się często, ale nie obficie, po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby, co pozwala na utrzymanie takiej samej wilgotności, jak to możliwe. Zimą, zwłaszcza jeśli temperatura spadnie poniżej 20 stopni Celsjusza, podlewanie Lei jest zmniejszone i zabiegi te są wykonywane 1-2 dni po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby.

Do normalnego rozwoju i zachowania ozdobnych liści leee będzie potrzebować dużej wilgotności powietrza. Ale myślenie, że leey będzie musiało zostać przeniesione do ogrodu zimowego lub gabloty kwiatowej, jest dużym błędem. Ta roślina świetnie czuje się w zwykłych salonach, wystarczy, że do pielęgnacji należy wprowadzić dodatkowe środki nawilżające powietrze. Co więcej, nie ma potrzeby szukania metod łączonych, wystarczy albo położyć roślinę na palecie z mokrą ekspandowaną gliną, kamykami, gruzem (tak, aby woda nie dotykała dna doniczki) lub po prostu wykonywać regularne opryski.

Leia świetnie czuje się podczas pracy z systemami automatycznego nawadniania oraz w hydroponice.

Leea indyjska (Leea indica)
Leea indyjska (Leea indica)

Najlepszy opatrunek dla lei

Nawozy dla tej rośliny dobierane są z szeregu kompleksowych, zawierających zarówno składniki mineralne, jak i organiczne preparatów przeznaczonych specjalnie dla ozdobnych roślin liściastych. W nawozach uniwersalnych nie ma wymaganego bilansu leee mikroelementów.

Częstotliwość karmienia jest standardowa. Stosuje się je 1 raz w ciągu 14-20 dni.

Nie ma potrzeby karmienia tego wiecznie zielonego w zimnych porach roku. Wystarczy stosować nawozy w okresie wiosenno-letnim, od początku aktywnego wzrostu do jego zatrzymania.

Przeszczep i podłoże

Rośliny przesadza się corocznie tylko w bardzo młodym wieku, kiedy Leia aktywnie uprawia zarówno koronę, jak i kłącze. Dorosłe krzewy są przeładowywane dwa razy rzadziej (jeśli nie ma oznak całkowitego rozwoju podłoża, procedurę można przeprowadzić 1 raz na 3 lata). W przypadku braku przeszczepu lepiej jest zmienić wierzchnią warstwę gleby na świeżą, ale bez wpływu na korzenie rośliny. Roślina dobrze znosi awaryjne przeładunki w dużych pojemnikach: gdy tylko zauważysz oznaki zahamowania wzrostu lub czołgania się z korzeni z otworów drenażowych, niezależnie od pory roku, możesz przeszczepić to piękno. Planowane przeszczepy przeprowadzane są wiosną.

Podłoże dla leuja powinno być dość standardowe - luźne, przepuszczalne, lekkie. Roślina świetnie czuje się w uniwersalnych, gotowych mieszankach glebowych. Jeśli sam mieszasz glebę, połącz piasek i glebę liściastą w równych częściach i dodaj dwukrotnie więcej darni.

W tym celu rośliny nie są przesadzane, ale przenoszone, unikając kontaktu z korzeniami. Na dnie pojemnika układana jest środkowa warstwa drenażu.

Leeya czerwony (Leea rubra)
Leeya czerwony (Leea rubra)

Choroby i szkodniki Lei

Leia nie może pochwalić się godną pozazdroszczenia odpornością. Bardzo ją lubią Wełnowce i mszyce, aw przypadku przedwczesnej izolacji od chorych roślin w kolekcji leey z pewnością ucierpi. Występuje z podmokłą i szarą zgnilizną. Lepiej jest natychmiast rozwiązywać problemy, stosując środki owadobójcze i fungicydy.

Wspólne narastające problemy:

  • brak kwitnienia, powolny wzrost, blade ulistnienie i stopniowe żółknięcie dolnych liści z silnym cieniowaniem lub słabym opatrunkiem;
  • spadające pąki na zimno lub przelew;
  • więdnięcie i zamieranie liści na zimno, z niewłaściwym podlewaniem;
  • zwijanie się i żółknięcie liści podczas podlewania zimną wodą lub suszą;
  • zażółcenie liści w suchym powietrzu.

Metody hodowli Lei

Sadzonki (pędy częściowo zdrewniałe są cięte latem na fragmenty z jednym liściem i jednym międzywęźlem, wszystkie cięcia wykonuje się ukośnie, pod kątem 45 stopni). Sadzonki sadzi się po potraktowaniu stymulantami wzrostu w zwykłym podłożu dla lei i przykrywa czapką na górze. Rootowanie odbywa się w temperaturze od 20 do 25 stopni przy regularnym opryskiwaniu i wietrzeniu.

Warstwowanie powietrza (nacięcie wykonuje się w międzywęźlach, owinięte mchem lub podłożem według standardowej technologii).

Posiew. Bardzo trudno je zdobyć, ale jeśli udało ci się je samemu zebrać lub kupić, to nasiona wysiewa się na mokre podłoże, lekko posypując na wierzchu cienką warstwą piasku lub w ogóle nie posypując. Uprawy są regularnie opryskiwane, trzymane pod kapturem lub folią z częstą wentylacją, w oświetlonym miejscu. Nasiona Lei kiełkują w temperaturze 22 stopni Celsjusza. Rośliny nie nurkują, wolno im wypuścić drugi lub trzeci prawdziwy liść, a następnie sadzi się je 2-3 w małych pojedynczych pojemnikach i uprawia jako dorosłe lei.

Zalecane: