Tsikas. Opieka, Uprawa, Rozmnażanie. Choroby I Szkodniki. Kwiat, Roślina. Zdjęcie

2023 Autor: Ava Durham | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-05-24 11:58

W tłumaczeniu nazwa cykas z języka greckiego (Kykas) oznacza palmę, najwyraźniej ze względu na zewnętrzne podobieństwo tych roślin. Inna wersja pochodzi od greckiej nazwy orzeźwiającego napoju kykeon, który zawiera sago ekstrahowane z sagowców. Mieszkańcy wysp uprawiają palmy sago od czasów starożytnych, a także używają dzikich roślin do pozyskiwania skrobi (sago).

Tsikas (cyklad) charakteryzuje się bardzo szerokim zasięgiem - od Chin i Japonii po Indie i wyspy Pacyfiku oraz Australię. Największą różnorodność gatunkową obserwuje się w Azji Południowo-Wschodniej. Jeden gatunek sagowca występuje na Madagaskarze i wschodnim wybrzeżu Afryki.

Najstarsza roślina na świecie. Cyklad (cykady) odnosi się do żywych skamieniałości, ponieważ są to pozostałości ogromnej grupy roślin, które kiedyś były szeroko rozpowszechnione na Ziemi. W warunkach naturalnych sagowce wyrastają na ogromne drzewa.

© kadavoor

Rodzaj Tsikas lub Cycas obejmuje około 10 gatunków roślin z rodziny Zamiev. Występuje w tropikach półkuli wschodniej (Indie, wyspy Pacyfiku, Mascarene, Madagaskar, Sri Lanka, Jawa, Celebes, Nowa Gwinea, Półwysep Indochiński, północno-wschodnia Australia).

Przedstawiciele rodzaju to rośliny zimozielone z grubym, krótkim, do 1,5-3 m (czasami 10 m) pniem, rzadziej rozwidlonym; części podziemne i nadziemne są bulwiaste. Pień ma grubą korę, szeroki rdzeń zawierający dużo skrobi, gęsto pokryty łuskami i pozostałościami łodyg liści. Liście są duże, do 3 m długości, pierzaste, rzadziej podwójnie pierzaste, pojawiają się corocznie w kilku lub więcej, umieszczonych na szczycie i naprzemiennie z łuskowatymi liśćmi pokrywającymi je w zarodku (ostatnie 2-3 lata); młode liście (gdy się pojawiają) są wygięte, owłosione, później - rozłożyste, nagie; ulotki są liniowe, liniowo-lancetowate, o całych krawędziach, skórzaste. z jedną rozwiniętą żyłą środkową (bez żył bocznych), nagą, z ostrym wierzchołkiem, całą, rzadko rozgałęzioną dychotomicznie; najniższe zamieniają się w ciernie.

Rośliny dwupienne. Szyszki (megasporophylls - samica i microstrobila - samiec) są wierzchołkowe lub położone blisko wierzchołka, pojedyncze lub zebrane w kilka.

W rdzeniu pnia sagowca oraz w nasionach znajduje się duża ilość skrobi (nawet do 45%), z której powstaje specjalny produkt - sago, dla którego rośliny te często nazywane są „palmami sagowymi”. W surowej postaci wszystkie części rośliny są trujące, ale dla mieszkańców, którzy stosują detoksykacyjne metody przyrządzania sago, jest to ważny produkt spożywczy.

Wśród roślin, które swoim wyglądem przypominają dłonie, cykaki zajmują jedno z pierwszych miejsc. Nie bez powodu szwedzki botanik Karl Linnaeus, zwiedziony tym uderzającym podobieństwem, nadał mu łacińską nazwę od greckiego „kykas” - „palma” i umieścił ją razem z innymi sagowcami w swoim układzie wśród palm.

Kupując cykadę, należy pamiętać, że jest to dość kapryśna roślina, która wymaga przestrzegania warunków przetrzymywania. Dla początkujących hodowców lepiej nie zakładać rośliny.

© TANAKA Juuyoh

Funkcje:

Temperatura: umiarkowana, cykas dobrze znosi wahania temperatury, rośnie w ciepłych i chłodnych pomieszczeniach. Zimą najlepiej utrzymywać go w chłodzie w temperaturze 12-16 ° C, minimum 8 ° C. Wskazane jest, aby latem zmienić aranżację donicy sagowcowej na balkonie lub w ogrodzie w miejscu, gdzie jest równomierne oświetlenie ze wszystkich stron i ochrona przed wiatrem.

Oświetlenie: Jasne, intensywne światło, utrzymywane w jak najjaśniejszym miejscu zarówno zimą, jak i latem. Dobrze nadaje się do okien południowych i południowo-zachodnich.

Podlewanie: obfite wiosną i latem, umiarkowane zimą. Tsikas nie toleruje stojącej wody w garnku. Podczas podlewania nie pozwól, aby woda dostała się na stożek cykas, ponieważ zawiera pąki liści, a wilgoć może prowadzić do próchnicy.

Nawóz: W okresie intensywnego wzrostu - od kwietnia do sierpnia cykaki karmione są co dwa tygodnie specjalnym nawozem na palmy lub innym nawozem do roślin domowych. Nawóz nie powinien zawierać soli wapnia i magnezu.

Wilgotność powietrza: uwielbia wilgotne powietrze, dlatego konieczne jest regularne opryskiwanie, szczególnie latem i zimą w sezonie grzewczym. Możesz okresowo umieszczać go pod ciepłym prysznicem, przykrywając ziemię doniczkową plastikową torbą.

Przeszczep: Młode rośliny do 5 lat przesadza się corocznie, powyżej 5 lat - po 4-5 latach. Gleba - 2 części lekkiej gliny sodowej, 1 część próchnicy, 1 część liścia, 1 część torfu, 1 część piasku i trochę węgla drzewnego. Dobry drenaż jest koniecznością. Podczas przesadzania ważne jest, aby stożek sagowca nie był zakopany w ziemi.

Rozmnażanie: niemowlęta, które pojawiają się na pniu matki. Po wyjęciu dziecka nacięcie posypuje się szarym lub pokruszonym węglem. Dziecko jest suszone przez kilka dni i sadzone w mieszaninie liści i ziemi torfowej oraz piasku, podlewane bardzo umiarkowanie, lekko nawilżając glebę. Najlepiej jest stosować stymulatory ogrzewania gleby i ukorzeniania. Rozmnaża się również przez nasiona - przy ogrzewaniu gleby. Sadzonki pojawią się dopiero po miesiącu lub dwóch.

© TANAKA Juuyoh

Opieka

Tsikas preferuje jasne, rozproszone światło, z pewnym bezpośrednim nasłonecznieniem, nadaje się do uprawy w pobliżu okien zachodnich i wschodnich oraz może rosnąć w pobliżu okna północnego. W okresie letnim zaleca się zacienienie cic przed bezpośrednim nasłonecznieniem okien w kierunku południowym. W okresie letnim roślinę można wyeksponować na świeżym powietrzu, w miejscu osłoniętym od południowego słońca. Należy pamiętać, że zaleca się stopniowe przyzwyczajanie rośliny do nowego poziomu oświetlenia.

Prawidłowy reżim temperaturowy jest bardzo ważny dla cyklów. W okresie wiosenno-letnim rośliny preferują umiarkowanie ciepłą temperaturę (22-26 ° C). Optymalna temperatura w okresie jesienno-zimowym dla cykorii podkurczonych to 10-12 ° C, dla cyków kręconych nieco wyższa - 16-18 ° C. Jeśli cykasa nie jest schłodzona zimą, zachoruje i może zrzucić część liści.

Cykasy podlewamy umiarkowanie od wiosny do jesieni, pozwalając podłożu wyschnąć na głębokość od 2 do 4 cm, w zależności od wielkości doniczki, ale unikając długotrwałego wysychania. Zimą podlewają go jeszcze bardziej umiarkowanie niż zwykle, w tym okresie podlewanie jest szczególnie niebezpieczne. Podlewanie odbywa się miękką, osiadłą wodą o temperaturze pokojowej.

Tsikas preferuje wysoką wilgotność, zaleca się regularne spryskiwanie jej miękką, osiadłą wodą o temperaturze pokojowej. Możesz również postawić doniczkę na palecie wypełnionej wilgotną keramzytem lub torfem. Możesz od czasu do czasu kąpać roślinę pod ciepłym prysznicem, tylko upewnij się, że woda nie dostanie się do doniczki.

Od wiosny do jesieni cykaki są karmione nawozem mineralnym na dłonie raz na dwa tygodnie. Od października karmienie ogranicza się i przeprowadza nie częściej niż raz w miesiącu, przy czym zaleca się zmniejszenie o połowę stężenia nawozu w stosunku do dawki letniej. Nie zaleca się stosowania nawozów z solami potasu i magnezu.

Tsikas ma wyraźny okres uśpienia w zimie. Trzymaj rośliny w chłodnym, jasnym miejscu. Optymalna temperatura zimą dla curl Cicas to 10-12 ° C, dla curcic nieco wyższa - 16-18 ° C. Ostrożnie podlewaj.

Młode okazy przesadza się corocznie, u dorosłych wystarczy wymienić górną warstwę ziemi lub przesadzić, jeśli roślina będzie bardzo zatłoczona w doniczce. Do przesadzania użyj mieszanki gleby podobnej do tej „palmowej” tj. mieszanina darni, liści, torfu, próchnicy i piasku w stosunku 2: 1: 1: 1: 1. Optymalny czas na przesadzanie to wiosna, zanim zacznie się nowy wzrost. Zapewnij dobry drenaż na dnie doniczki. Pamiętaj, że wybierając doniczkę, nie próbuj brać dużego pojemnika, staraj się, aby roślina była ciasna w doniczce, w przeciwnym razie cicassus może zachorować z powodu zakwaszenia podłoża.

© tanetahi

Reprodukcja

Cycas rozmnaża się przez nasiona i oddzielenie bulwiastych młodych pędów, czasami rozwijając się na pniach osobników dorosłych. Rozpoczynając swój rozwój od gruszki powietrznej, która jest zasadniczo pączkiem pachowym, pęd ten stopniowo uzyskuje normalną koronę, a czasem korzenie przybyszowe.

Ogrodnicy sztucznie rozgałęziają pień, powodując jego mechaniczne uszkodzenie w celu uzyskania albo dziwacznego kształtu karła z kilkoma koronami, albo dużej ilości materiału do sadzenia.

Podczas oddzielania „maluszka” miejsce cięcia posypuje się pokruszonym węglem drzewnym i suszy przez 1-2 dni. „Dzieci” sadzi się w glebie złożonej z torfu, ziemi liściastej i piasku z dodatkiem drobnych zrębków granitowych. Podlewaj bardzo oszczędnie, aż pojawią się korzenie.

Nasiona zachowują żywotność przez 2-3 lata; kiełkują szybko 1,5-2 miesiące po siewie.

Możliwe trudności:

Od bezpośredniego światła słonecznego, szczególnie latem, roślina może ulec poparzeniu słonecznemu; cykady należy ich uczyć stopniowo.

Roślina jest podatna na szybkie gnicie na skutek przelewania i zakwaszania podłoża. Cechą charakterystyczną cykaków jest szczególna wrażliwość na przelewanie się.

Tsikas cierpi z powodu wysokich temperatur zimowych i suchego powietrza i może zrzucić liście w takich warunkach.

Uszkodzone przez: owady łuskowate, wciornastki i przędziorków.

© the_girl

Rodzaje

Cycas zwinięty lub ślimak (Cycas circinalis)

Rośnie wzdłuż brzegów rzek w południowych Indiach, na wyspach Tajwanu, Sri Lanki, Fidżi, Malezji, Filipinach i wschodniej Australii. Pień jest krótko kolumnowy, o wysokości 2-3 m (czasami do 10 m). Liście o długości 1-2 m, kilka w pęczku, skierowane do góry, później położone półpoziomo; żyła środkowa jest wysoko rozwinięta; liście cirrus o 50-60 liściach po każdej stronie kłody, wąsko lancetowate, płaskie, do 25 cm długości i 1,5 cm szerokości, gęsto ułożone. Ogonek jest półkolisty poniżej, bez kolców od podstawy do środka liścia, a powyżej z krótkimi kolcami po obu stronach kłody.

Cica ślimaka jest wysoko ceniona jako roślina ozdobna i jest szeroko uprawiana w krajach tropikalnych i subtropikalnych. Na przykład na Florydzie jego popularność jest tak wielka, że nazywana jest tutaj „palmą sago z Florydy”.

Cechy: rozmnażaj ten gatunek jako wegetatywnie - poprzez ukorzenienie pędów pojawiających się na pniu dorosłej rośliny; iw obecności nasion - przez nasiona.

Rośliny rosną nieprzerwanie przez cały rok. Wierzchołek stożka pęczka młodych liści pojawia się w różnych porach roku - w lipcu, październiku, styczniu i innych miesiącach. Liczba młodych liści w pęczku waha się od 15 do 26 w zależności od wieku, a także pory roku. Tempo wzrostu liści nie jest takie samo.

Cykasy opadające (Cycas revoluta)

Rodzimą krainą rośliny jest Południowa Japonia (wyspy Kyushu i Ryukyu). Pień jest kolumnowy, krótki, do 3 m wysokości, gruby, o średnicy 30-50 cm (do 1 m). Liście pierzaste, długości 0,5-2 m. Ulotki są liczne, gęsto ułożone, wąsko liniowo, lekko wygięte na brzegach, opadające ku nasadzie, skórzaste, owłosione owłosione w młodości, następnie nagie, ciemnozielone, błyszczące, o całych krawędziach, z ostrym wierzchołkiem, z jednym nerwem środkowym. Szyszki męskie są wąsko-cylindryczne, do 60-80 cm długości i 15 cm średnicy w grubej części; pręciki liczne, płaskie trójboczne, na krótkich szypułkach, poszerzone i pogrubione na wierzchołku; pylniki na spodniej stronie. Szyszki żeńskie są luźne, z toczonymi słupkami do 20 cm długości, czerwonawo owłosione, z rozszerzonym jałowym końcem, w środkowej części ogonków dojrzewających znajduje się 2-8 prostych zalążków. Nasiona są duże,3-5 cm długości, pomarańczowy.

Roślina silnie ozdobna, szeroko stosowana do zagospodarowania wnętrz, dobrze rośnie w pomieszczeniach i ogrodach zimowych. Na północnych i środkowych szerokościach geograficznych rośliny można wyprowadzać latem na zewnątrz, aby stworzyć ekspozycję. W sprzyjających warunkach liście pojawiają się corocznie jednocześnie 10-15 sztuk w formie eleganckiej, prawie pionowej korony. Rachisy młodych liści i same pióra są lekko zwinięte do wewnątrz, jak u paproci. W miarę rozwoju liście odchylają się stopniowo na bok, a następnie w wieku 4-5 lat pochylają się i obumierają.

Tsikas Rumph (Cycas rumphii)

Rośnie na nizinach na Sri Lance, w strefie przybrzeżnej Andamanów, Jawy, Sulawesi. Pień kolumnowy, do 8-15 m wysokości. Liście pierzaste, długości 1-2 m (pojawiają się w pęczkach); listki liniowo-lancetowate o długości 20-30 cm i szerokości 1,1-2 cm, gęsto ułożone.

Cica syjamska (Cycas siamensis)

Występuje w lasach sawanny w Indochinach. Pień osiąga 1,5-1,8 m wysokości, bulwiasto zagęszczony do połowy wysokości (wtedy staje się cieńszy). Liście pierzaste, dł. 0,6-1,2 m; listki wąsko liniowe, o długości 10 cm i szerokości 0,5 cm, spiczaste, niebieskawo-białe. Ogonek jest kolczasty u nasady, żółtawy.

© tanetahi