Lilia. Kwiaty. Opieka, Uprawa, Rozmnażanie. Lądowanie. Kiedy Sadzić. Gatunki I Mieszańce. Klasyfikacja. Rośliny Ogrodowe. Dekoracyjne Kwitnienie. Zdjęcie

2023 Autor: Ava Durham | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-11-27 07:17

Margarita Filippovna Kireeva jest znana każdemu szanującemu się miłośnikowi lilii. Jej odmiany otrzymały nagrody na najbardziej prestiżowej wystawie „Expo-90” w Japonii, wpinając do pasa wszechobecnych Holendrów. Ogromna miłość do lilii ciągnęła się przez całe jej życie. Wie, między innymi, jak robić urocze bukiety i pisze wdzięczną poezję …

Lilia przebyła długą drogę od niepamiętnych czasów, zanim znalazła godne miejsce w naszych ogrodach. Pierwszą znaną była śnieżnobiała lilia (biała, drożdżowa), zwana także lilią Madonny. Była używana do ozdabiania świątyń, rzeźb i ikon malarskich wizerunków Matki Boskiej. Biała lilia rośnie dziko w krajach wybrzeża Morza Śródziemnego. W encyklopedii biblijnej, opublikowanej w 1891 roku, o lilii jest powiedziane: „Palestyńskie łąki obfitują w różne pachnące, piękne rośliny”. Warunki w centralnej Rosji są zbyt surowe dla południowego piękna, więc tutaj jest rzadkością, ale w bardziej południowych regionach - na Kaukazie Północnym i Terytorium Krasnodarskim, jej się to udaje.

© gailf548

Na różnych kontynentach znaleziono wiele rodzajów lilii, różniących się wyglądem i "obyczajami", począwszy od luksusowych wykwintnych lilii Wschodu (l. Beautiful, l. Golden), a skończywszy na skromnych, ale nie mniej eleganckich liliach Dalekiego Wschodu, Syberii i Kanady (L. tiger, L. opadający, L. Canadian itp.).

Wieloletnie wysiłki hodowców doprowadziły do powstania ogromnego asortymentu lilii, do wzrostu ich popularności na całym świecie. Obecnie w Międzynarodowym Rejestrze Lily znajduje się ponad 100 gatunków i około 5000 odmian. Opracowano klasyfikację międzynarodową. Międzynarodowe Centrum Rejestracji Odmian z siedzibą w Londynie.

Mieszańce azjatyckie są najbardziej odporne i łatwe w uprawie. Mniej odporne na zimę i raczej wymagające na glebie rurkowate, ale zwracają uwagę czystością i doskonałością kształtu kwiatu oraz wspaniałym aromatem. Zasadniczo te dwie grupy lilii, ale z przewagą azjatyckiej, stały się powszechne w naszych ogrodach. Oczywiście miejsce w nich znajdują inne grupy, zwłaszcza te, które swoją egzotyką kuszą mieszańce wschodnie, amerykańskie, euro-kaukaskie, ale wymagają zwiększonej uwagi i szczególnej troski, a często - stworzenia mikroklimatu pod folią lub szkłem, a także specjalnego przygotowania gleby …

© Maciek Godlewski

Mieszańce azjatyckie swoją zimotrwalość zawdzięczają pierwotnym gatunkom rosnącym w trudnych warunkach Syberii i Dalekiego Wschodu - tygrysowi, daurowi, cienkolistnemu, sachalinowi i innym. Szczyt ich kwitnienia na otwartym polu przypada na pierwszą połowę lipca, kiedy w ogrodzie jest niewiele roślin kwitnących: „Kwitły tulipany, delikatne piwonie zrzuciły z nich wspaniały świąteczny strój; nadeszło lato i lilie płoną w zielonym ogrodzie, płonąc jasno."

W fasonie nie mają sobie równych. Bardzo piękna na tle krzewów i zielonych trawników w grupach lub kępach. Ich odmiany są szczególnie spektakularne z żółtymi, pomarańczowymi i czerwonymi kwiatami obok niebieskich i niebieskich delphinium, niebieskich irysów i dzwonków, dowolnych białych kwiatów.

W Rosji po raz pierwszy prace hodowlane z liliami rozpoczęły się pod koniec ubiegłego wieku, I. V. Michurin, który stworzył legendarną lilię Fialkovaya. W Ogólnorosyjskim Instytucie Badawczym Ogrodnictwa. I. V. Michurin przez autora artykułu, a także N. V. Ivanova, N. G. Korshikova, V. V. Martynova stworzyli ponad 100 obiecujących odmian i hybryd. Jest to różnorodna roślina pod względem koloru, kształtu kwiatów i kwiatostanów, wysokości, czasu kwitnienia i innych cech, odpowiednia do uprawy w otwartych i chronionych gruntach w całej Rosji.

© eelsmann

Oto odmiany, które przeszły wieloletnie testy, selekcja przez VNIIS je. I. V. Michurina:

• czerwony - Kalinka, Sibiryachka, Irony, Eastern Tale, Cherry, Bulgaria, Camilla;
• żółty - Volkhova, Yellow Bird, Oriole, Relay; pomarańczowy - Polyushko, Annushka;
• różowo-perłowy - Pink Seagull, Michurinskaya Pink, Daughter of Iolanta, Carousel, Ofhelia, Rufina, Pink Fantasy, Rotunda, Ksenia, Julia;
• morela i pomarańcza - Mlada, Instant, Radiant, Radiant, Lionella, Scherzo, Euphoria;
• biało-kremowy - Alibi, Good Morning, Sea Foam, Odette;
• dwukolorowy - Virineya, Michurinskaya Oda, Emblem.

W 1997 roku odmiany Raspberry Ringing i Morning Tumannoye o kolorach odpowiadających nazwom zostały przydzielone do testu państwowego.

Większość odmian krajowych jest bulwiasta, to znaczy mają pąki (cebulki) na łodygach, dzięki czemu można je rozmnażać tak łatwo i szybko.

Od niedawna uwagę miłośników lilii przyciągają „ślady pędzla” - amerykańskie hybrydy z oryginalnym kontrastowym punktem u podstawy każdego płatka. Dosłowne tłumaczenie „ślad pędzla” oznacza „pociągnięcie pędzla”. W wolnym tłumaczeniu może to brzmieć po rosyjsku jako „namalowane”. Rzeczywiście, kwiatowe gwiazdy lilii wyglądają, jakby zostały pomalowane pędzlem. Używając jednej z pierwszych amerykańskich odmian „brushmarks” Vanguard jako formy wyjściowej, otrzymaliśmy szeroką gamę „malowanych” hybryd, których bulwiastość nie została osiągnięta od razu.

© Cliff

Międzynarodowa klasyfikacja lilii hybrydowych

Sekcja I

Hybrydy azjatyckie: są to najliczniejsze odmiany. Łatwo się rozmnażają, są bezpretensjonalne, mrozoodporne. Preferują luźne, żyzne gleby. Kwiaty są zwykle bezwonne, do 12 cm średnicy. Siedzą w 4-5 roku

Sekcja II

Kędzierzawe hybrydy, The Martagon Hybrids: bezpretensjonalne, mrozoodporne odmiany. Wolą rosnąć w półcieniu lub w cieniu; dorastają do 150 cm. Kształt kwiatu jest mętny z mocno zakrzywionymi płatkami

Sekcja III

Hybrydy śnieżnobiałe, hybrydy Candidum (hybrydy Candidum): do 150 cm wysokości. z białymi, szerokimi, lejkowatymi, pachnącymi kwiatami do 10 cm. w średnicy. Istnieje około 30 odmian. Na zimę potrzebne jest kochające słońce, dobre schronienie. Nie tolerują kwaśnych gleb

Sekcja IV

Amerykańskie hybrydy (The American Hybrids): do 120 cm wysokości. Pełne wdzięku kwiaty z oryginalnymi dużymi plamkami. Preferują gleby lekko kwaśne, wilgotne, przepuszczalne. Nie tolerują przeszczepu. Słaba zimotrwalosc

Sekcja V

Hybrydy o długich kwiatach (The Longiflorum Hybrids): do 120 cm wysokości. Są bardzo ciepłolubne i podatne na choroby wirusowe. Sprzedawane głównie w szklarniach

Sekcja VI

Hybrydy rurowe i orleańskie (hybrydy trąbkowe): do 130 cm wysokości. Mają mocny aromat. Preferują gleby lekko zasadowe; na zimę wymagane jest schronienie. Aby uzyskać lepsze zimowanie jesienią, zmniejsz podlewanie

Sekcja VII

Mieszańce orientalne (hybrydy orientalne): Kwiaty do 30 cm. w średnicy. Preferują luźne, lekko kwaśne gleby żyzne. Mrozoodporność jest słaba, dlatego konieczne jest schronienie (ściółkowanie warstwą humusu do 7 cm lub opadłych liści do 20 cm). Opatrunek górny nakłada się stopniowo wraz z podlewaniem

Sekcja VIII

• Hybrydy LA (hybrydy LA) - Zimotrwała, światłolubna. Stosowane są głównie do całorocznego wymuszania w szklarniach.
• Hybrydy OT - Bardzo pachnące kwiaty do 25 cm. w średnicy. Używany do wymuszania.
• Hybrydy LO (hybrydy LO) - kwiaty są bardzo pachnące. Na zimę cebulki są wykopywane.
• OA-Hybrydy to zupełnie nowa i obiecująca grupa wynikająca ze skrzyżowania mieszańców orientalnych i azjackich.

Rozdział IX

Gatunki lilii (dzikie) i ich odmiany: dla nich stworzono odrębną klasyfikację

© Tobyotter

Rozwój

Kiedy lilie są grupowane, należy wziąć pod uwagę ich różne wymagania dotyczące warunków glebowych i klimatycznych. Zimotrwałe hybrydy azjatyckie sadzi się w jednej grupie, a Tubular - w drugiej, ponieważ te ostatnie nie lubią kwaśnych gleb i będą musiały być pokryte na zimę. Działka przygotowana jest osobno do sadzenia jeszcze bardziej „kapryśnych” wschodnich mieszańców.

W otwartych, nasłonecznionych miejscach dobrze rosną hybrydy tubularne i azjatyckie, te ostatnie również tolerują lekkie cieniowanie. Wszystkie lilie ostatecznie umierają z powodu stojącej wody, więc zalane obszary są dla nich nieodpowiednie.

Biorąc pod uwagę, że lilie pozostają w jednym miejscu przez 3-5 lat, przed sadzeniem gleba jest głęboko wykopywana i 4 do 10 wiader (w zależności od jakości gleby) próchnicy i 50-100 g mieszanki nawozów mineralnych na 1 mkw. W przypadku mieszańców azjatyckich lepiej jest zastosować nawóz torfowo-torfowy, pod lilie rurkowe, nietolerujące reakcji kwasowych, dobrze jest dodać popiół drzewny, mączkę kostną lub wapno 200-500 g na 1 mkw. Przy dobrym opatrunku przed sadzeniem potrzeba opatrunku znika na 2-3 lata.

W środkowej strefie Rosji cebulki sadzi się zwykle we wrześniu - na początku października, ale możliwe jest również sadzenie wiosenne. W razie potrzeby lilie można przesadzać o każdej porze sezonu, nawet w pąkach, ale jednocześnie starając się zachować bryłę ziemi z korzeniami. Przed sadzeniem cebulki trawi się jednym z zatwierdzonych fungicydów lub proszkuje rowek.

Głębokość sadzenia wynosi zwykle 12-30 cm i zależy od rodzaju gleby, wielkości cebulki, a czasem od rodzaju lilii. Tak więc śnieżnobiała lilia nie toleruje głębokiego sadzenia, jej liście wyrastają z wierzchołka żarówki. Optymalna odległość między żarówkami to 25-30 cm.

Jednym z warunków udanej uprawy lilii jest okresowe przeszczepianie w nowe miejsce. Zwykle co trzy do czterech lat wykopuje się przerośnięte gniazda cebul, cebulki usuwa się i sadzi pojedynczo na świeżej glebie.

Mieszańce azjatyckie są łatwo rozmnażane przez cebulki, niemowlęta i łuski cebulowe, a odmiany bulwiaste - przez cebulki łodygi. Cebulki usuwa się w sierpniu, kiedy zaczynają łatwo oddzielać się od łodygi i sadzi się w „szkółce” na głębokości 2-3 cm i w odległości 5-7 cm od siebie. Wiosną, a czasem jesienią, kiełkują. W pierwszym roku tworzy się rozeta liści, w drugim tworzy się łodyga kwiatowa, jesienią tworzy cebulę, nadającą się do sadzenia w stałym miejscu. Aby zmniejszyć częstość występowania pod koniec sezonu, po żółknięciu liści wyblakłe łodygi są cięte i niszczone.

Im lepsze warunki do wzrostu lilii, tym są zdrowsze, wolniej się starzeją i dłużej zachwycają nas swoim bujnym kwitnieniem.

© John Lykkegaard

Użyte materiały: