Piwonie. Sadzenie, Pielęgnacja, Uprawa, Rozmnażanie. Choroby, Szkodniki. Zdjęcie

2023 Autor: Ava Durham | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-11-27 07:17

„Ulubieniec greckich bogów i chińskich cesarzy” - tak w przenośni mówią o piwonii. Pierwsze wzmianki o nich jako roślinach ozdobnych pochodzą z I wieku. n. e. W Chinach piwonie były szeroko stosowane w medycynie ludowej. Rzymski pisarz Pliniusz zidentyfikował piwonię jako najstarszy ze wszystkich uprawianych kwiatów.

Piwonie pojawiły się w Rosji w XVI wieku. Były to głównie formy dziko rosnące i występowały jedynie w ogrodach zamożnych ludzi oraz w tzw. Ogrodach farmaceutycznych.

Pod koniec XVIII - na początku XIX wieku. piwonie odmianowe z Chin importowano do Francji już w drugiej połowie XIX wieku. wyhodowano doskonałe odmiany, które nadal są ozdobą ogrodów: Festival Maxim, Marie Lemoine, Monsieur Jules Elie, Felix Cruz, Sarah Bernhardt, Le Sin i wiele innych.

W 1903 roku w Ameryce założono Amerykańskie Towarzystwo Miłośników Piwonii. W latach 30. amerykańskim hodowcom udaje się krzyżować różne rodzaje piwonii i uzyskiwać nie-podwójne, półpełne i podwójne hybrydy o jasnych i soczystych kolorach kwiatów: Red Charm, Red Red Rose, Angelo Cobb Freeborn, Henry Boxtos, Diana Paquet, Carol, Helen Cowley itp. …

W naszym kraju prowadzone są duże prace selekcyjne zarówno w ogrodach botanicznych, jak i amatorskich hodowcach kwiatów. Opracowano dziesiątki pierwszorzędnych odmian: Arkady Gaidar, Yubileiny, Lyubimets, Memory of Gagarin, Varenka (hodowca Krasnova NS); Iceberg, Evening Moscow, W pamięci Paustowskiego, Jabłoczkina (A. A. Sosnovets); Rosja, Nadieżda, wujek Wania, Walentyna Tereshkova (M. I. Akimov); Piana, Kula Śnieżna (T. I. Fomina).

Dlaczego piwonie są atrakcyjne? Po pierwsze, ogromna różnorodność kształtów i kolorów kwiatów, wysoka dekoracyjność krzewów przez 25 - 30 lat, długi okres kwitnienia (do 1,5 miesiąca), trwałość kwiatów ciętych. Po drugie, ich doskonała zdolność adaptacji do różnych warunków klimatycznych - od regionów południowych po północne. W końcu piwonia nie boi się mroźnych zim i dobrze rośnie w suchych regionach. Ponadto odmiany krajowe są znacznie lepiej dostosowane do warunków klimatycznych naszego kraju niż odmiany selekcji zagranicznej.

Biorąc pod uwagę, że piwonia jest rośliną wieloletnią, jej prawidłowe sadzenie ma szczególne znaczenie. Głębokość otworów do sadzenia powinna wynosić co najmniej 60-70 cm. Dzięki temu krzewy mogą tworzyć potężny system korzeniowy sięgający znacznej głębokości. Odległość między krzewami 70-100 cm dodatkowo ułatwi obróbkę krzewów, a także zapewni wystarczającą cyrkulację powietrza iw dużej mierze zapobiegnie pojawianiu się chorób grzybiczych.

Piwonie lepiej sadzić w otwartych, słonecznych miejscach, chociaż tolerują lekki półcień. W cieniu dobrze się rozwijają, ale nie kwitną.

Gleby preferują gliniaste, dobrze napowietrzone i osuszone, i nie tolerują wilgotnych bagien. Dlatego jeśli woda gruntowa w ogrodzie zbliża się bliżej niż 80-90 cm od poziomu gleby, wówczas krzewy należy sadzić na wysokich redlinach lub ułożyć rowy melioracyjne. Na glebach kwaśnych wapnowanie jest pożądane - 200-300 g wapna na 1 sadzonkę.

Otwory do sadzenia przygotowuję z wyprzedzeniem, w lipcu, aby ziemia do czasu sadzenia w nich była prawidłowo osadzona. Przygotowując doły, odkładam górną warstwę kulturową gleby, a resztę usuwam. W dolnej części dołu wsypałem 15-20 kg nawozów organicznych (najlepiej mieszankę zgniłego obornika z kompostem i torfem), 150-200 g superfosfatu lub 300-400 g fosforytu (mączka kostna) i 150-200 g siarczanu potasu. Na glebach gliniastych do mieszanki dodaję 0,5-1 wiadra piasku rzecznego, na glebach piaszczystych - 1-1,5 wiadra gliny. Mieszankę nawozów, piasku i żyznej gleby z górnej warstwy dokładnie wymieszano i ubijano w dołku; na wierzch wylewam około 20 cm żyznej ziemi ogrodowej, najlepiej z innych upraw.

Wykopuję krzewy piwonii przeznaczone do podziału po zakończeniu formowania pąków odnowy na kłączu (dla środkowego pasa - od 10-15 sierpnia do połowy września). Korzenie myję strumieniem wody i odkładam w cieniu do suszenia na jeden dzień - wtedy mniej łamią się podczas dzielenia. Podzieliłem kłącze na części z 3-5 dużymi pąkami odnawiającymi. Dokładnie oczyszczam korzeń zgnilizny, wycinam chore i splecione korzenie, pozostałe skracam do 10-15 cm.). Po tym zabiegu sadzonki suszy się w cieniu przez jeden dzień, dzięki czemu na skrawkach tworzy się warstwa korka, która zapobiega wnikaniu patogennej mikroflory do ran.

Niektórzy hodowcy amatorzy dzielą krzewy na duże części za pomocą 6 lub więcej pąków odnawiających i pozostawiają znaczną część systemu korzeniowego bez przycinania. W 1 roku roślina naprawdę szybko się rozwija dzięki substancjom odżywczym gromadzonym przez korzenie, ale zahamowane jest tworzenie się młodych korzeni, co wpływa na rozwój krzewów w kolejnych latach. Byłam przekonana, że pełnoprawne krzewy z doskonale odmłodzonym systemem korzeniowym, które zapewniają obfite kwitnienie, wyrastają z delenek z 1-2 pąkami w 3-4 roku po posadzeniu.

Jeśli sadzenie nie zostanie wykonane od razu, umieszczam je w zacienionym otworze, gdzie mogą pozostać do 1 - 1,5 miesiąca.

Piwonie sadzę od drugiej połowy sierpnia do początku października. Najważniejszą rzeczą podczas sadzenia nie jest pogłębianie pąków odnowy, powinny znajdować się na głębokości nie większej niż 5 cm, w przeciwnym razie piwonie będą słabo kwitnąć w przyszłości. Jeśli wręcz przeciwnie, pozostawisz je na powierzchni, rośliny słabo się rozwijają, chorują. Wskazane jest przykrywanie kłącza razem z pąkami piaskiem. Dla dobrego ukorzeniania bardzo ważne jest podlewanie po posadzeniu, a przy suchej pogodzie - do późnej jesieni. Przykrywanie młodych nasadzeń na środkowym pasie, jeśli dotrzymane są daty sadzenia, nie jest wymagane. Jednak w późniejszym terminie, a także w rejonach północnych i zimnych, pokrywa je warstwa liści, torfu wysokiego lub kompostu 10-12 cm.

Niektóre krzewy piwonii roślin na wiosnę. Ale wtedy rośliny tworzą kilka młodych, chłonnych korzeni, słabo się rozwijają i chorują. Jeśli istnieje taka potrzeba, przeszczep odbywa się w panoramie - gdy tylko gleba się roztopi. Sadzonki są natychmiast mulczowane torfem lub kompostem, aby dłużej zatrzymać wilgoć w glebie, a przy suchej pogodzie są regularnie podlewane.

Przy prawidłowym sadzeniu młode krzewy w pierwszych dwóch latach rozwoju nie wymagają pielęgnacji i karmienia nawozami mineralnymi, nie licząc pielenia, spulchnienia i podlewania. W 1 roku nadziemna część rośliny jest niewielka - 1-2 łodygi o wysokości 15-25 cm, w tym okresie intensywnie rozwija się system korzeniowy, który nie jest jeszcze w stanie przyswoić składników odżywczych pożywienia. W pierwszym roku dokarmiam dolistnie w odstępie 10-15 dni:

• I karmienie - 40-50 g mocznika (mocznika) na 10 litrów wody bezpośrednio po wyrośnięciu części nadziemnej;
• II karmienie - 40-50 g mocznika z dodatkiem pierwiastków śladowych na 10 litrów wody;
• Trzecie karmienie - 1 tab. mikroelementy na 10 litrów wody.

© Christer Johansson

Do opatrunku dolistnego używam opryskiwacza ogrodowego. Spędzam je rano lub wieczorem. Aby dobrze zwilżyć powierzchnię liści, dodaj 1 łyżkę proszku do prania na 10 litrów roztworu.

Począwszy od 3 roku rozwoju krzewy piwonii zaczynają obficie kwitnąć, a następnie wymagane jest nawożenie mineralne. Zwykle w okresie wiosenno-letnim podaję je trzy razy.

Szczególnie ważne jest wczesne wiosenne dokarmianie azotowo-potasowe: azot - 10-15 g, potas - 10-20 g. Nawozy posypuję śniegiem lub zaraz po zniknięciu z krzaków. Rozpuszczając się, opadną na korzenie ze stopioną wodą. Podczas opryskiwania nawozów należy unikać dostania się ich na szyję buszu.

II karmienie - w okresie pączkowania: azot - 8-10 g, fosfor - 15-20 g i potas - 10-15 g. Drugie karmienie ma na celu uzyskanie kwiatów dobrej jakości.

III karmienie - dwa tygodnie po kwitnieniu: fosfor - 15-20 g, potas - 10-15 g. Karmienie to przyczynia się do powstania dużych odnowień pąków i tym samym zapewnia wysokiej jakości kwitnienie w następnym roku.

Nawozy stosuję w postaci 0,5-0,6% roztworu (50-60 g na 10 litrów wody) lub suszy w rowku wokół buszu przed podlaniem. Dodatkowy opatrunek dolistny z mikronawozami jest bardzo skuteczny w tych okresach.

Krzewy piwonii, mające dużą masę liści, odparowują dużo wilgoci, dlatego raz na 10-12 dni wymagają obfitego podlewania (3-4 wiadra na krzak). Podlewanie jest szczególnie ważne wczesnym latem, w okresie aktywnego wzrostu i kwitnienia, a także w lipcu, kiedy następuje tworzenie się pąków odnowy. Po podlaniu poluzowuję glebę wokół krzaków, co pozwala zatrzymać wilgoć w ziemi.

Aby uzyskać duże kwiaty w uprawie do cięcia, konieczne jest uszczypnięcie bocznych pąków, gdy osiągną wielkość grochu. Jeśli te pąki zostaną pozostawione, okres kwitnienia i dekoracyjność krzewów wydłuży się. Zaleca się usunięcie wszystkich pąków w 1 i 2 roku po posadzeniu (w 2 roku można zostawić 1-2 pąki na krzaku) w celu zaktywizowania wzrostu korzeni i powstania pąków odnowy.; W tym przypadku w trzecim roku krzew będzie rósł i nadejdzie pełnoprawne obfite kwitnienie.

© KENPEI

Najczęstszymi chorobami piwonii są szara zgnilizna (botrytis), rdza i pierścieniowata mozaika liści.

Pędy, pąki, liście są dotknięte szarą zgnilizną. Młode pędy częściej chorują wiosną, w okresie aktywnego wzrostu. U podstawy łodygi pojawia się szary nalot, następnie łodyga w tym miejscu ciemnieje, pęka i opada. Szczególnie choroba rozwija się w deszczową pogodę. Ponieważ czynnik wywołujący tę chorobę hibernuje w glebie, to jako środek zapobiegawczy na wiosnę spędzam dwa opryski krzewów i ziemi wokół nich 0,6--0,7% roztworem tlenochlorku miedzi lub 1% płynu Bordeaux (zużycie 2-3 litry na krzak): pierwszy oprysk - na początku sezonu wegetacyjnego (pojawienie się pąków nad ziemią), drugi - po 10-12 dniach. Kiedy na łodygach pojawi się szara zgnilizna, od razu wycinam je do kłącza i wypełniam to miejsce jednym z określonych rozwiązań.

Rdza to niebezpieczna choroba grzybicza piwonii. Po kwitnieniu (w rejonie Moskwy - pierwsza połowa lipca) na liściach pojawiają się żółtawo-brązowe plamy z fioletowym odcieniem. Choroba rozprzestrzenia się szybko: w ciągu 2-3 dni krzewy piwonii mogą zostać dotknięte na dużych obszarach. Liście zwijają się i wysychają, w wyniku czego zatrzymuje się gromadzenie się składników odżywczych w korzeniach, co negatywnie wpływa na tworzenie się i rozwój odnawiających pąków.

W zapobieganiu chorobom grzybiczym duże znaczenie ma zestaw środków agrotechnicznych: wykopywanie gleby wokół roślin, terminowe i prawidłowe karmienie, niszczenie dotkniętych liści, a we wrześniu - przycinanie i spalanie całej nadziemnej części rośliny, sadzenie krzewów bez zagęszczania, regularne pielenie itp. Bardzo skuteczny jesienią (po przycięciu liści) lub wczesną wiosną (przed pojawieniem się pąków) opryskiwanie gleby na nasadzeniach piwonii nitrafenem (200 g na 10 l wody). Aby zapobiec rdzy, opryskuję rośliny tymi samymi preparatami, co na szarą zgniliznę, ale po kwitnieniu w odstępie 7-10 dni i od razu, gdy pojawiają się oznaki choroby. Odciąłem dotknięte liście i spaliłem je.

© RSX

Mozaika pierścieniowa liści to choroba wirusowa. Na liściach pojawiają się jasnozielone i żółtawe paski, słoje, półpierścienie, co pogarsza efekt dekoracyjny krzewów, ale nie ogranicza wzrostu i obfitości kwitnienia. Jest rozprowadzany podczas cięcia kwiatów z chorych i zdrowych roślin bez pośredniej dezynfekcji instrumentu mocnym roztworem nadmanganianu potasu. Na krzakach mogą znajdować się jednocześnie chore i zdrowe pędy. W okresie pączkowania chore pędy są wycinane do kłącza i spalane.

Użyte materiały: