Róże Piżmowe. Opieka, Uprawa, Rozmnażanie. Zdjęcie

Wśród szerokiej gamy róż parkowych są róże piżmowe i ich hybrydy, które są dość rzadkie, ale stają się coraz modniejsze. Co przyciąga amatorskich hodowców kwiatów do tych róż? Przede wszystkim - obfitość kwiatów, długi czas ich kwitnienia i wysoki efekt dekoracyjny samego krzewu. Krzew o wysokości 1,5 m ma wiele pachnących kwiatostanów racemicznych, które nie więdną aż do samego mrozu. Kolor kwiatów od jasnoróżowego do ciemnoczerwonego.

Róża piżmowa znana jest od dawna, rośnie dziko od Himalajów po Kaukaz. Za ojczyznę uważane są Indie i południowe Chiny, gdzie ta wiecznie zielona roślina ozdobna o bardzo przyjemnym zapachu kwitnie nieprzerwanie przez cały rok. Otrzymał również uznanie i szeroką dystrybucję w Europie Południowej i Afryce Północnej.

Róża piżmowa odegrała ważną rolę w tworzeniu róż noisette. W 1802 roku w USA hodowca Louis Noisette skrzyżował różę chińską z różą piżmową, otrzymał międzygatunkowe hybrydy, które nazywają różami noisette. Są to energiczne krzewy z półlistnymi pędami. Uzyskano również odmianę pnącą Trier R., z której pochodzą hybrydy róży piżmowej. Na początku XX wieku. J. Pamberton wyhodował kilka mieszańców, które pachniały jak róże piżmowe. Te hybrydy również należały do grupy róż piżmowych, chociaż nie było między nimi ścisłego związku.

Wcześniej opracowane odmiany róż Lambert są klasyfikowane jako piżmowe. Róże te kwitną w czerwcu-lipcu w dużych kwiatostanach racemicznych, są bardzo wytrzymałe i odporne na choroby wywoływane przez grzyby. Większość z nich ma zapach. Gdy tylko kwiaty stracą swój efekt dekoracyjny, należy je przyciąć do dobrze rozwiniętego pąka, aby zapewnić obfite ponowne kwitnienie.

Od lat uprawiam róże piżmowe. Chcę się podzielić swoim doświadczeniem. Preferuję jesienne sadzenie szczepionych róż (wrzesień - połowa października). Kupując samoukorzenione róże z zamkniętym systemem korzeniowym, lepiej sadzić je wiosną, pogłębiając korzenie o 5 cm głębiej niż wyrosły w pojemniku.

Sadząc róże piżmowe usuwam złamane korzenie oraz skracam słabe i zniszczone łodygi. W pierwszym i drugim roku po kwitnieniu usuwam wszystkie cienkie, słabe narośla.

Wiosną, po usunięciu zadaszeń i lekkim przycięciu, rośliny karmię rozpuszczoną saletrą amonową (1 łyżka na 10 litrów wody), ponieważ azot jest w tym czasie intensywnie wchłaniany. Jeśli wiosna jest mokra, dużo pada, a składniki odżywcze są częściowo wypłukane, ponownie karmię róże po 10-12 dniach również saletrą amonową lub mocznikiem lub dowolnym kompletnym nawozem mineralnym, rozpuszczając 1 łyżkę. łyżka nawozu na 10 litrów wody. Po 10-12 dniach przeprowadzam trzecie karmienie, które zbiega się z początkiem pączkowania.

W tym samym czasie wprowadzam azotan wapnia do roztworu w ilości 1 łyżki. łyżka nawozu na 10 litrów wody. Ostatni opatrunek pozwala kwiatom nabrać soczystego koloru. Następnie po 10-12 dniach podaję rozpuszczony kompletny nawóz mineralny z pierwiastkami śladowymi (crystalin, "Kemira") w ilości 1 łyżki. łyżka na 10 litrów wody.

Po każdym karmieniu rozlewam glebę roztworem albuminy (1 łyżka stołowa na 10 litrów wody) lub naparem z dziewanny (1:10) lub naparem z odchodów kurczaka (1:20) lub naparem ze sfermentowanych ziół.

Kwitnienie występuje na bocznych gałęziach pierwszego i drugiego rzędu, znajdujących się na dwuletnich i starszych łodygach. Ponieważ róże piżmowe dają silny wzrost korzeni, w trzecim i kolejnych latach sadzenia 1-2 starych pędów należy wyciąć, aby pobudzić wzrost młodych pędów korzeni i zachować kształt krzewu.

Jeśli krzew się starzeje, można go odmłodzić. Aby to zrobić, zostawiam na nim 2-3 mocne pędy, wycinam wszystkie stare pędy na pniu, kopie głęboko w ziemię i pod krzakiem przynoszę wiadro zgniłego obornika, dodając 40 g superfosfatu i szklankę popiołu. Następnie rozlewam glebę roztworem humatu sodu (1 łyżeczka na 40 litrów wody).

Na zimę róże przykrywam powietrzem suchym. Przed schronieniem wysypuję je piaskiem na wysokość 25-30 cm i zginam do poziomu schronienia, usuwam liście i przetwarzam krzaki żelaznym witriolem, rozpuszczając 300 g leku w 10 litrach wody.

Wiosną, po zdjęciu schronienia, wykonuję przycinanie kosmetyczne, czyli usuwam wszystkie uszkodzone, połamane pędy, lekko skracam wierzchołki wszystkich innych pędów i spryskuję krzak roztworem siarczanu miedzi, stosując 100 g leku na 10 litrów wody.

W okresie wegetacji karmię róże piżmowe w taki sam sposób, jak wszystkie inne róże. Możesz wnieść pół wiadra zgniłego obornika pod krzak, a następnie wbić go w ziemię. W odstępie 10-12 dni nadal karmię róże do końca sierpnia roztworem dowolnego kompletnego nawozu mineralnego (1 łyżka stołowa na 10 litrów wody).

Pod koniec sierpnia dodaję superfosfat, po rozpuszczeniu go w gorącej wodzie (1 łyżka na 10 litrów wody) i siarczan potasu (1 łyżka na 10 litrów wody). Te opatrunki są niezbędne różom do dojrzewania pędów i przygotowania ich na zimę.

Po zastosowaniu opatrunku pogłównego wskazane jest ściółkowanie ziemi wokół krzewów warstwą torfu 5-8 cm, co uchroni rośliny przed przegrzaniem i wysychaniem oraz pozwoli różom rosnąć znacznie szybciej. Ponadto torf poprawia strukturę gleby. Humus, obornik itp. Mogą być również używane jako ściółka.

Róże piżmowe rozmnaża się przez sadzonki, szczepienie, dzielenie buszu. Podczas przesadzania, przycinania, przycinania kwiatów, w okresie zimna lub w czasie suszy dobrze jest traktować rośliny antydepresyjną epiną (1 ampułka na 5 litrów wody).

Wśród mieszańców róż piżmowych istnieją odmiany, które zasługują na szczególną uwagę, są to:

Odmiana „Sanqerhausen”. Pąki są długie, ostre, karminowo-czerwone. Kwiaty są jaskrawoczerwone, otwarte, duże (średnica 7-10 cm), półpełne, słabe, zebrane w duże kwiatostany. Krzewy są wysokie (do 1,5 m), proste, o mocnych pędach. Kwitnienie jest bardzo obfite, długotrwałe, powtarzające się. Liść jest duży, skórzasty.

Odmiana 'Schwerin'. Pąki są długie, ostre. Kwiaty wiśniowoczerwone, średnie (średnica 5 cm), półpełne, zebranych w kwiatostan 5-8 kwiatów. Liść jest duży, skórzasty, błyszczący. Krzewy bujne, rozłożyste.

Odmiana „Mozart”. Kwiaty są różowe z dużym białym oczkiem, brzegi są ciemnoróżowe, zebrane w duże kwiatostany. Krzew do 1 m wys., Rozłożysty, kwitnie obficie i długo, mrozoodporny.

Odmiana „Ballerina”. Pąki są wydłużone, spiczaste. Kwiaty jasnoróżowe z białym środkiem, blaknące do białego, w kształcie spodka, otwarte, małe (średnica 3-3,5 cm), 15-100 kwiatów w jednym kwiatostanie, nie-podwójne, słabe, zebrane w duże kwiatostany na cienkich, wdzięcznych, ale silnych pędach … Płatki i szypułki są owłosione. Liście skórzaste, lekko błyszczące. Ciernie są czerwonawe. Krzewy do 1 m wys., Gęste, rozłożyste, kwitną bardzo obficie i długo. Po prawidłowym i terminowym przycięciu kwiatostanów, które utraciły efekt dekoracyjny, ponownie dobrze kwitną.