Permakultura To Rolnictwo Biologiczne W Systemie Zamkniętym. Czym Jest Permakultura

2023 Autor: Ava Durham | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-05-24 11:58

W ostatnich latach coraz więcej mini-gospodarstw i indywidualnych właścicieli ziemskich dostarcza na rynek ekologicznie czyste i zdrowe produkty uprawiane bez użycia nawozów, herbicydów, pestycydów i innych leków, które mają negatywny wpływ na zdrowie człowieka i jego środowisko. Wraz z pojawieniem się możliwości posiadania własnego kawałka ziemi (domek letniskowy, dom na lądzie, domek na wsi itp.), Ogrodnicy-amatorzy, ogrodnicy również zaczęli intensywnie wprowadzać w swoich małych gospodarstwach metody uprawy, które częściowo lub całkowicie wykluczają stosowanie środków chemicznych do celów zachowanie i podniesienie żyzności gleby oraz uzyskanie zdrowych produktów. Rolnictwo zostało podzielone na dwa obszary produkcji rolnej:

• klasyczny lub industrialny,
• tradycyjne (od powstania rolnictwa) lub ekologiczne.

Rolnictwo przemysłowe

Klasycznym kierunkiem jest prowadzenie produkcji rolniczej, w której wykorzystuje się wszelkie osiągnięcia nauki i praktyki, zapewniając zachowanie i wzrost żyzności gleby oraz uzyskiwanie wysokich plonów dobrej jakości. Nadaje się do produkcji rolnej na dużych obszarach. Zapewnia możliwość dużej mechanizacji pracy przy uzyskaniu wystarczających plonów, ale przy takim zarządzaniu gospodarką w ciągu roku można stracić całą żyzną warstwę gleby, która powstaje w wyniku naturalnych procesów glebowych w tempie 1 cm na 100 lat.

Rezerwy próchnicy wytworzone w żyznej warstwie są odnawiane (według wyników badań) w warstwie 0,5 cm po około 250 latach i są bezpośrednio zależne od warunków klimatycznych regionu. Złożone niszczenie szaty roślinnej (orka, odwadnianie, zanieczyszczenie naturalnych zbiorników wodnych i gleby substancjami chemicznymi itp.) W zasadzie prowadzi do degradacji ekosystemów. Stosowanie nowych technologii produkcji rolnej, powodujące przejściowy wybuch wzrostu żyzności gleby, a co za tym idzie plonów, nie prowadzi do wzrostu naturalnej żyzności gleby - to upiorny dobrobyt.

Przy systematycznym stosowaniu nawozów materia organiczna nie ulega rozkładowi, co tworzy próchnicę, podstawę odżywiania roślin. Wręcz przeciwnie, próchnica rozkłada się, a uwolnione sole, zużywane przez rośliny, zapewniają tymczasowy wzrost plonów. Dzięki tej metodzie uprawy co roku traci się setki tysięcy hektarów żyznej ziemi.

Rolnictwo ekologiczne (biologiczne)

Drugi kierunek, oficjalnie nazywany rolnictwem tradycyjnym lub ekologicznym, jest bardziej odpowiedni dla małych obszarów. Wynika to z wysokich kosztów pracy, wykorzystywania pracy fizycznej. Plony upraw uprawianych technologiami ekologicznymi lub biologicznymi są niższe niż w przypadku klasycznego rolnictwa, ale powstałe produkty nie zawierają substancji obniżających jakość życia ludności.

Kierunek ten wiąże się ze stosowaniem różnych metod uprawy płodów rolnych bez stosowania nietypowych dla gleby substancji, aż po nawozy mineralne. Zebrane razem fragmenty wiedzy pozwoliły na opracowanie technologii naturalnego przywracania żyzności gleby, jej uzdatniania i „rewitalizacji”. Zaproponowano i opracowano wiele metod zachowania i zwiększenia naturalnej mikrokultury żyznej warstwy gleby (pożyteczne grzyby, bakterie, dżdżownice itp.), Przetwarzając ją z minimalnymi uszkodzeniami.

Tak więc, zgodnie z wynikami badań, doszli do wniosku, że gleby południowe wymagają głębokiej obróbki (25-27 cm) z obrotem pokładu. Ciepły okres jesienny przyczynia się do silnego wzrostu chwastów i ich inseminacji, zachowania szkodników w górnej warstwie, które wiosną aktywnie atakują nasadzenia uprawne. Długotrwałe deszcze powodują rozwój chorób grzybiczych. I odwrotnie, na glebach z niewielkim zapasem próchnicy (kasztan, brąz) nie można zaburzać kolejności ułożenia poziomów glebowych przez odwrócenie dolnej warstwy na zewnątrz i przesunięcie w dół górnej warstwy żyznej.

Opracowywane technologie zalecały coroczne wprowadzanie organicznych i części nawozów mineralnych, ale bez użycia herbicydów i pestycydów, stosowanie płodozmianu na dużych powierzchniach oraz płodozmianu w małych domkach letniskowych, co wpłynęło pozytywnie na stan gleby, złagodziło zmęczenie gleby i spowolniło destrukcyjne procesy fizyczne i chemiczne. … Opracowane technologie rolnictwa ekologicznego z reguły wpływają jedynie na pracę „na ziemi”, nie angażując reszty życia na wsi w jeden system.

Z biegiem czasu zaczęli pojawiać się zwolennicy produkcji rolnej według systemu permakultury i zyskują coraz więcej.

Co to jest permakultura?

Na tle dwóch omówionych powyżej metod produkcji rolniczej pojawił się trzeci kierunek, zwany przez twórców permakulturą. W tłumaczeniu z języka angielskiego oznacza to stałe rolnictwo. Permakultura połączyła i wykorzystuje metody tradycyjnego rolnictwa i nowoczesnych technologii, bez użycia przemocy w procesach naturalnych, w jednym systemie.

Główną zasadą hodowli typu permakultury jest stworzenie systemu rolnictwa biologicznego z udziałem wszystkich typów rolnictwa w jednym obiegu. Jest to rodzaj produkcji rolniczej, w której składnikami jednego systemu są wszystkie elementy otaczające człowieka (jego rodzinę): dom, ogród warzywny, ogród, ogrodzenie, gospodarstwo pomocnicze, zwierzęta domowe, system nawadniający, nawozy naturalne itp.

Głównym zadaniem permakultury jest pokojowy powrót wszystkich strat energii do stworzonego systemu. Tak więc, zgodnie z koncepcjami permakultury, wprowadzaniem nawozów mineralnych, pestycydów jest przemocą wobec naturalnego ekosystemu. Wykorzystanie odpadów pochodzących od zwierząt domowych i drobiu, ludzi (obornik, odchody kurze, kompost, inne odpady domowe) to powrót do jednego cyklu substancji, które wyszły poza granice gospodarki.

Na przykład: odpady kuchenne są przetwarzane na kompost, który dodaje się do gleby jako nawóz. Rozkładając się przez mikroorganizmy, w postaci próchnicy zamienia się w niedrogi pokarm dla warzyw, ogrodów i innych upraw, który będzie służył jako pokarm dla zwierząt i drobiu, posłuży jako pokarm dla ludzi itp. Odpady sanitarne po obróbce efektywnymi mikroorganizmami (kultura EM), nadają się do nawadniania i stosowania do gleby. Po rafinacji naturalne piekarnie zamieniają się w stawy z pięknymi miejscami do odpoczynku i zapasem wody do nawadniania.

Główne różnice między permakulturą a innymi metodami uprawy

1. Brak obiegu kultury klasycznej. Rośliny rosną w warunkach naturalnych w oparciu o dobre sąsiedztwo (ziemniaki z fasolą, truskawki z czosnkiem, papryki i bakłażany na tym samym polu itp.) Z roślinami zielnymi, krzewami, drzewami owocowymi.

2. Rozwiązanie projektowe dla całego terenu z najwygodniejszym rozmieszczeniem upraw, co pomaga zminimalizować koszty pracy związane z sadzeniem, pielęgnacją, zbiorami itp. Na przykład: ze źródła wody rośliny, które wymagają częstego podlewania, różnią się od siebie gwiazdkowatymi, jak płatki rumianku (ogórki, pomidory, truskawki i inne rośliny lubiące wodę), co skraca czas i zmniejsza nakład pracy potrzebny do dostarczenia wody i nawadniania.

3. Nawilgocenie terenu bez stosowania zbiorników artezyjskich, studni, studni. Wilgoć gromadzi się w zbiornikach zbudowanych poprzez zmianę powierzchni terenu (naturalny basen, staw, wzniesienie, z którego woda będzie dostarczana na pole grawitacyjnie). Przy budowie takich zbiorników dopuszcza się użycie ciężkiego sprzętu, ale bez użycia betonu i tworzyw sztucznych przy dekorowaniu brzegów (tylko naturalne ogrodzenia).

4. Budowa mieszkań i innych pomieszczeń gospodarczych wyłącznie z materiałów naturalnych.

5. Wykorzystanie ustalonych odmian roślin i zwierząt z zapewnieniem możliwości ich symbiotycznej interakcji.

6. Gospodarstwo musi posiadać różnorodność roślin i zwierząt, aby uzyskać szeroką gamę produktów i niezbędne pożywienie dla roślin.

Praktyczne wykorzystanie technologii permakultury

Permakultura to stosowanie naturalnych „nawozów” w celu zwiększenia naturalnej żyzności gleby i dostarczenia roślinom składników odżywczych. W tym celu konieczne jest zapewnienie w takiej eko-farmie:

• Miejsce na zakładki do dogrzewania obornika, kompostu, czyszczenia nieczystości sanitarnych (pralnia, woda po prysznicu, kąpiel, pranie, zmywanie).
• Budowa kurnika (pozyskiwanie obornika drobiowego na nawozy i mięsa do żywienia). W dużym gospodarstwie jest to utrzymanie bydła, koni (obornik, mleko, mięso, siła napędowa).
• Samodzielna produkcja nawozów biologicznych z obornika lub czerwonego robaka kalifornijskiego - biohumusu.

W tworzenie bioprzewodu i jego dystrybucję zaangażowane są dwa rodzaje robaków: twórcy próchnicy oraz zjadacze i dystrybutorzy. Przedstawiciele pierwszej grupy mieszkają pod wierzchnią warstwą gleby. Wykorzystują w żywności wszystkie odpady organiczne i część gleby (odpowiednio w częściach 9: 1). W rezultacie powstaje wermikompost, z którego powstaje próchnica przy pomocy pożytecznych mikroorganizmów grzybowych i bakteryjnych.

Druga grupa robaków żyje w niższych warstwach gleby. Nazywa się je jedzeniem humusu. Wykonują dużą liczbę uderzeń w glebie, zwiększając w ten sposób jej napowietrzenie. Wykorzystując odzyskaną materię organiczną, biohumus miesza się z glebą, pogłębiając warstwę żyznej gleby. Gotowy biohumus stosuje się pod uprawy ogrodnicze w formie pogłównego lub podstawowego nawozu.

Ochrona przed chorobami i szkodnikami za pomocą otrzymanych naparów, wywarów, ekstraktów z roślin o właściwościach grzybobójczych i owadobójczych. Twórcy systemu permakultury zaprzeczają możliwości stosowania sztucznie uzyskanych leków. Uważam, że stosowanie produktów biologicznych można jeszcze dopuścić, przynajmniej na początku uruchamiania takiego ekosystemu

Bezpieczniej i bezpieczniej jest chronić rośliny przed chorobami i szkodnikami preparatami biologicznymi, biofungicydami i bioinsektycydami, wykonanymi na bazie pożytecznych mikroorganizmów (grzyby i bakterie). Biofungicydy obejmują Fitosporin, Barrier, Zaslon, Fitop, Integral, Baktofit, Agate, Planzir, Trichodermin, Gamair-P. Glyocladin i inni.

Spośród biosektycydów najpopularniejsze to Bitoxibacillin, Boverin, Aktofit (Akarin), Fitoverm, Lepidotsid, Metarizin, Nematofagin, Dachnik, Verticillin.

Są bezpieczne dla roślin i członków rodziny, zwierząt, ptaków i ryb. Niektóre produkty biologiczne można stosować do traktowania roślin przed zbiorami.

Oczywiście ich użycie w pewnym stopniu naruszałoby wymogi permakultury. Ponieważ jednak są one substancjami biologicznymi, ich stosowanie nie będzie sprzeczne z naturalnymi uprawami. Stosowanie zalecanych przez permakulturę wywarów, naparów, wyciągów z ziół, korzeni, liści dzikich i uprawnych roślin nie zawsze przynosi oczekiwany efekt. Na przykład: skórki pomarańczy, skórki cebuli, główki czosnku, pył tytoniowy, kwiaty nagietka i inne są bezsilne z poważnymi uszkodzeniami roślin w latach epifitotycznych.

Proszę zanotować! Wywary i napary z niektórych ziół mają silne właściwości toksyczne. Zachowaj ostrożność podczas używania cykuty, tojadu, barszczu, lulka czarnego. Wystarczy po spryskaniu takim naturalnym bulionem zjeść niemyty owoc lub warzywo, aby uzyskać poważne zatrucie.

Podsumowując, chcę ostrzec czytelnika, że nie każdy właściciel może zarządzać gospodarką według zamkniętego systemu permakultury. Wymaga to wiedzy, umiejętności, nawyku pracy w rolnictwie i oczywiście stałego pobytu w stworzonym zamkniętym, zrównoważonym systemie, który jest w stanie zaspokoić własne potrzeby i poddać recyklingowi odpady. Przybycie do daczy 1-2 razy w tygodniu lub tylko w niedziele nie przyniesie pożądanego rezultatu.

Wybór należy do Ciebie, czytelniku. Spośród trzech proponowanych systemów możesz wybrać dowolny, ale jeśli przyciągnęła Twoją uwagę permakultura, możesz zacząć od dowolnej metody w gospodarstwie i stopniowo rozszerzać ją na cały system (na przykład: z ogrodu, nawozów i nawozów, ochrony roślin itp.) itp.).